Ένα κορίτσι φορτωμένο με ένα μεγάλο καλάθι για την περισυλλογή ψαριών αποδίδεται ολόσωμο και κατενώπιον να κοιτά τον θεατή. Τα ρούχα της μικρής κοπέλας είναι φτωχικά και περπατά ξυπόλητη. Ωστόσο διατηρεί την ανεμελιά της, όπως φανερώνει το ανεπαίσθητο χαμόγελό της. Ο χώρος είναι γενικά ακαθόριστος, με εξαίρεση το μικρό πετρώδες κομμάτι στεριάς που την περιβάλλει. Στο βάθος εκτείνεται πολύ αχνά η θάλασσα, χωρις όμως να διακρίνεται το σημείο του ορίζοντα. Η επικράτηση σε όλο τον πίνακα γκριζοπράσινων τόνων δίνει μια ενιαία αντίληψη του χρώματος, που όμως αποσκοπεί στην προβολή, μέσα από την καθαρή διαγραφή, του χώρου της κοπέλας.
(EL)