Το συγκεκριμένο ποίημα είναι ένα δημοτικό τραγούδι στο οποίο γίνεται μνεία στους πειρατές που ταλαιπωρούσαν τους κατοίκους των νησιών και των παραθαλάσσιων περιοχών. Εδώ η μεταφορά των στίχων σε εικόνα είναι πιο ελεύθερη όσον αφορά στο εννοιολογικό της μέρος. Από τη μία αποδίδει τη φυλακή και από την άλλη επιχειρεί να συνδέσει το δημοτικό αυτό τραγούδι με την δική του επικαιρότητα. Για τον λόγο αυτό στον τοίχο της φυλακής έχει γράψει και τη χρονολογία 1941, ενώ στο κάτω μέρος της σύνθεσης με κόκκινο μελάνι την φράση: «της φυλακής τα σίδερα είναι για τους λεβέντες». Διακρίνεται η πρόθεση του καλλιτέχνη για τόνωση του εθνικού αισθήματος. Η σύνθεση ακολουθεί τα βυζαντινά πρότυπα και θυμίζει έντονα τα βυζαντινά χειρόγραφα. Διασδιάστατη απόδοση, απουσία προοπτικής, έντονος προπλασμός στα πρόσωπα και στυλιζαρισμένη πτυχολογία στα ενδύματα.
(EL)