Όπως το δημοτικό τραγούδι «Φύσα μαϊστραλάκι μου» (Αρ. Καταλόγου 48) και το «Της ξενιτειάς» αντλεί το θέμα του από τη ζωή των ναυτικών. Και τα δύο απεικονίζουν την προσμονή κάθε γυναίκας για την επιστροφή του άντρα της. Η παράσταση έχει αποδοθεί μικρογραφικά. Μία νεαρή κοπέλα τραβάει το παραπέτασμα που κλείνει την είσοδο του σπιτιού της και κοιτάζει προς την φουρτουνιασμένη θάλασσα που απειλεί να καταστρέψει ένα πλοίο που πλησιάζει την στεριά. Η σύνθεση ακολουθεί τα βυζαντινά πρότυπα και θυμίζει έντονα τα βυζαντινά χειρόγραφα. Διασδιάστατη απόδοση, απουσία προοπτικής, έντονος προπλασμός στο πρόσωπο και στυλιζαρισμένη πτυχολογία στο ένδυμα. Η θάλασσα αποδίδεται με μπλε χρώμα σε συνδυασμό με άσπρες γραμμές που δηλώνουν την αναταραχή της. Στον ουρανό διακρίνονται καμπυλόμορφες περιστρεφόμενες γραμμές που συμβολίζουν τον ισχυρό άνεμο.
(EL)
1 JPEG
