Στον πίνακα συνενώνονται διάφορα τμήματα ενός υπαίθριου τοπίου, περιοχές κατάφυτες από δέντρα, κενοί χώροι και διάσπαρτα μικρά κτίσματα, όλα περιληπτικά αποδοσμένα και με συγκρατημένη χρωματική παλέτα. Ωστόσο, η απεικόνιση βασίζεται στη βασική αντίθεση μεταξύ του πρώτου επιπέδου και του βάθους. Έτσι, ο κατάφυτος, συγκεχυμένος χώρος που αγκαλιάζει το μακρόστενο κτίσμα στο πρώτο επίπεδο, αντιπαραβάλλεται με τις μικρότερες και πιο ανοιχτές χρωματικές επιφάνειες του βάθους. Ακόμη, ο ορίζοντας σχηματίζει μια καμπυλωτή γραμμή, έτσι που η σύνδεση της γης με τον ουρανό δεν είναι ακριβής. Στην αριστερή μάλιστα άκρη του διαφαίνεται η φορά της πινελιάς του ζωγράφου.
(EL)