Η ξυλογραφία αυτή χρονολογείται μέσα στην δεκαετία του τριάντα, εποχή όπου ο Θεοδωρόπουλος απομακρύνεται από τις επιρροές του γερμανικού εξπρεσιονισμού και προσανατολίζεται σε περισσότερο απλουστευμένες διατυπώσεις. Η επιφάνεια του χαρακτικού είναι σχεδόν ασφυκτικά καλυμμένη από το αγαπημένο δέντρο του καλλιτέχνη, την ελιά. Οι ογκώδεις, στρεβλοί κορμοί καθώς και το πλούσιο φύλλωμα αποτυπώνονται με εκπληκτική σχεδιαστική σαφήνεια και έντεχνη φωτοσκίαση.
(EL)