Το συγκεκριμένο έργο εντάσσεται στο πλαίσιο της γνωστής θεματικής του καλλιτέχνη που καταγράφει με διάθεση τεκμηρίωσης σκηνές της στρατιωτικής ζωής από το θεσσαλικό μέτωπο του 1897. Οι τραυματίες του πολέμου συνωστίζονται μέσα στο χώρο του σταθμού. Τα σώματα των στρατιωτών σκιτσάρονται γενικευτικά με το χρώμα·και διασπείρονται άτακτα στο χώρο· η τονικότητα είναι χαμηλόφωνη και σκοτεινή και μόνο στο βάθος το χρώμα ξανοίγει σε φωτεινά κιτρινωπά περάσματα. Όλα τα παραπάνω μαρτυρούν την προσπάθεια του καλλιτέχνη να απομακρυνθεί από τη χρήση των τύπων της ακαδημαϊκής οπτικής και να διαπραγματευτεί το φως και το χρώμα με ιμπρεσιονιστική διάθεση.
(EL)