Ένα από τα θέματα που ο ζωγράφος επεξεργάστηκε με πραγματική εμμονή σε όλη τη διάρκεια της μακρόχρονης πορείας του είναι αυτό του χιονισμένου τοπίου. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, απεικονίζεται μία άποψη της χιονισμένης θεσσαλικής πεδιάδας και των βουνών στο βάθος. Την απόλυτα επίπεδη σύνθεση διασπούν η επιβλητική μορφή ενός γέρικου απογυμνωμένου πλατάνου και η μορφή ενός αγρότη με το ζώο του που προχωρούν διστακτικά μέσα στην απεραντοσύνη του λευκού σκηνικού. Ταιριάζει εδώ απόλυτα αυτό που γράφει ο Φώτος Βογιατζής σε μελέτη του για τον ζωγράφο το 1976: «Η χειμωνιάτικη ώρα του ζωγράφου είναι σοβαρή και ακύμαντη. Το παίξιμο των παιδιών στο χιόνι, ο χιονοπόλεμος, ο χιονάνθρωπος είναι άγνωστα στο έργο του. Ίσως γιατί δεν εντάσσονται μέσα στο δικό του γενικότερο αίσθημα αρμονίας και ισορροπίας».
(EL)