Σκέψη κατασταλαγμένη, τεκμηριωμένη, σοφή, μεστή. Μια αφήγηση απλή που σε καθηλώνει στις σελίδες του, μέχρι να τις ρουφήξεις αχόρταγα μονομιάς. Σελίδες με ευαίσθητη ματιά, γεμάτες αγάπη, σε μέρες δύσκολες, άγριες για τις ανθρώπινες σχέσεις.
Δεν είναι μυθιστόρημα το βιβλίο της Βαμβουνάκη, δεν έχει ήρωα ή ηρωίδα, ήρωες του βιβλίου είμαστε όλοι εμείς, μέσα από τα ερωτήματα της συγγραφέως, τη βαθιά μελέτη και προσέγγισή τους, ανθρώπινη και επιστημονική.
Μα προπαντός, στο να αποπειραθεί ο αναγνώστης να σκύψει ευλαβικά στην ψυχή του τηνάγνωστη, να απελευθερωθεί. Μια ψυχή που ένας εγωτισμός βλακώδης την έχει περιφρονήσει, ξεχάσει, καταχωνιάσει. Μια ελεγεία στη ζωή, στην ελευθερία του ανθρώπου, μέσα από την αγάπη.
Χρυσούλα Σφακιανάκη
Στον έρωτα δεν είμαστε ο εαυτός μας. Η αγάπη είναι βαθιά συνείδηση, ο έρωτας κινείται απόασυνείδητες, άγνωστες ορμές, από παλιές πληγές και απωθήσεις.
σ.155
Φοβισμένοι γονείς ανατρέφουν φοβισμένα παιδιά, όχι για να ζήσουν, αλλά για να προσαρμοστούν.
σ.150
Καλύτερα, χίλιες φορές καλύτερα, μια οδυνηρή αλήθεια παρά ένα ψέμα ευχάριστο.
σ.98
Είναι σπουδαία η γενναιότητα εκείνη που θα σε κάνει να λες: “Καλύτερα να με μισούν γι’ αυτό που είμαι, παρά να με αγαπούν για κάτι που δεν είμαι.
σ.118
Αν θες να δεις τη ζωή την αληθινή, πρέπει να καθαρίσεις την καρδιά σου. Αλλιώς δε θα καταλαβαίνεις κανέναν και τίποτα, θα μπερδεύεσαι όλο και χειρότερα μέσα στον εφιάλτη των παρεξηγήσεων, θα υπνοβατείς.
σ.288
Μόνο η ελευθερία είναι ο τρόπος να υπάρχεις και να χτίζεις υπόσταση, ώστε να προσφέρεσαι. Να έχεις κάτι δηλαδή να προσφέρεις. Καλύτερα ελεύθερα
“
κακός
”
, παρά ψυχαναγκαστικά
“
καλός
”
.
σ.296