Σύνθεση παραστατικής αντίληψης, ελαφρώς απομακρυσμένη από τη συνήθη τεχνική του
ζωγράφου, ως προς την απόδοση όγκων και σχημάτων. Το κύριο μοτίβο, η καμάρα, αναπτύσσεται
από τη μια άκρη της σύνθεσης ως την άλλη. Είναι προφανές ότι αυτή η σειρά από καμάρες
συνεχίζεται και έξω από τη σύνθεση, πριν και μετά, και ότι η παρούσα σύνθεση αποτελεί μόνο ένα
κομμάτι μιας συνέχειας από καμάρες. Μια υποδήλωση της αέναης ροής του χρόνου; Το τοπίο
προσλαμβάνεται εν κινήσει: για να περιδιαβάζουμε τις καμάρες με το βλέμμα πρέπει να μπούμε στη
θέση του ανθρώπου που κινείται κάτω τους. Η χρήση έντονης ματιέρας δίνει μια απτική διάσταση
στις καμάρες και στο δρομάκι, και η εναλλαγή φωτεινών και σκοτεινών- σχεδόν απόκοσμων-
σημείων, μας εισάγει κι εδώ στο βασικό δίπολο της ζωγραφικής του καλλιτέχνη, δηλαδή της
ασφάλειας και αβεβαιότητας, μεταξύ των οποίων ακροβατεί η ψυχοσύνθεση του.
1 JPEG
