Ο Χατζόπουλος πετυχαίνει να αιχμαλωτίσει την ιδιαίτερη ατμόσφαιρα μιας φευγαλέας στιγμής του
φθινοπωρινού τοπίου την ώρα του σούρουπου, με το φως να έχει συγκεντρωθεί στο κέντρο και το
πάνω μέρος της σύνθεσης και το υπόλοιπο μέρος της να βυθίζεται στο ημίφως, που απαλύνει τους
όγκους και τα σχήματα. Η ιδιαιτερότητα της χαμηλής βλάστησης του βάλτου ή του παραποτάμιου-
παραλίμνιου τοπίου και η υποδήλωση του υγρού στοιχείου αποδίδονται με τη χρήση συγκεκριμένων
τόνων του καφέ, του πράσινου και του γκρι.