Ο Γιαννούλης Χαλεπάς ήταν ένας μοναδικά προικισμένος καλλιτέχνης. Όμως η ζωή και η καλλιτεχνική του εξέλιξη σημαδεύτηκαν από την εκδήλωση ψυχικής ασθένειας που οδήγησε σε εγκλεισμό σε ψυχιατρείο στο νησί της Κέρκυρας και σαράντα χρόνια παύση στην καλλιτεχνική του παραγωγή. Τα πρώτα συμπτώματα παρεκκλίνουσας συμπεριφοράς παρουσιάστηκαν το 1878, την ίδια χρονιά που ολοκλήρωσε το πρώτο του έργο, που αναφέρεται από τους ιστορικούς ως η «πρώτη περίοδος». Η «Κοιμωμένη Γυναικεία Φιγούρα» είναι το πιο ευρέως γνωστό γλυπτό του Χαλεπά. Η αρχική σύνθεση δημιουργήθηκε από μάρμαρο για τον τάφο της δεκαοκτάχρονης Σοφίας Αφεντάκη στο 1ο Νεκροταφείο Αθηνών. Ο Χαλεπάς στήριξε την απεικόνιση του νεκρού κοριτσιού στη σύμβαση της ύπτιας ή ξαπλωμένης φιγούρας σε σαρκοφάγο ή κρεβάτι. Αυτή η εικόνα προέρχεται από την αρχαία Ετρουρία και ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής στην ευρωπαϊκή γλυπτική. Η Χαλεπά, ωστόσο, απέφυγε την απόλυτη ακαμψία λυγίζοντας το πόδι της φιγούρας και γυρίζοντας ελαφρά το κεφάλι της. Η πλαστικότητα της σάρκας και οι διαφορετικές υφές του υφάσματος καθιστούν το έργο ιδιαίτερα ζωντανό. Το κορίτσι έχει μια ήρεμη έκφραση στο πρόσωπό της. Με κλειστά μάτια και ανοιχτά χείλη, φαίνεται να βρίσκεται σε μια κατάσταση εγκαταλελειμμένου, ήρεμου ύπνου. Η πόζα της είναι απόλυτα φυσική και οι πτυχώσεις της κουρτίνας εκτελούνται με εξαιρετική δεξιοτεχνία. Το μοναδικό χαρακτηριστικό που παραπέμπει στον κόσμο των νεκρών είναι ο σταυρός που κρατά στο στήθος της. Αυτό το χαρακτηριστικό συνδέει το έργο με την ελληνική αρχαιότητα καθώς και με κλασικιστικές αντιλήψεις. Στην αρχαία Ελλάδα, ο Ύπνος και ο Θανάτος ήταν δίδυμα αδέρφια. Οι νεοκλασικοί έβλεπαν τον θάνατο ως έναν αιώνιο ύπνο χωρίς όνειρα.
(EL)
Yannoulis Chalepas was a uniquely gifted artist. But his life and artistic development were marked by the manifestation of mental illness that led to confinement in a psychiatric hospital on the island of Corfu and a forty-year hiatus in his artistic production. The first symptoms of aberrant behaviour presented in 1878, the same year that he completed his first body of work, referred to by historians as the “first period.” The “Sleeping Female Figure” is Chalepas’ most widely known sculpture. The original composition was created in marble for the grave of eighteen-year-old Sofia Afentaki in the 1st Cemetery of Athens. Chalepas based his depiction of the dead girl on the convention of the supine or reclining figure on a sarcophagus or bed. This image originated in ancient Etruria and was particularly popular in European sculpture. Chalepas, however, eschewed total rigidity by flexing the figure’s leg and slightly turning her head. The plasticity of the flesh and the different fabric textures render the work especially lifelike. The girl has a tranquil expression on her face. With her closed eyes and parted lips, she appears to be in a state of abandoned, peaceful sleep. Her pose is completely natural and the drapery folds are executed with exceptional skill. The sole feature evoking the world of the dead is the cross she holds at her breast. This feature connects the work to Greek antiquity as well as to classicistic notions. In ancient Greece, Hypnos (Sleep) and Thanatos (Death) were twin brothers. Neoclassicists saw death as an eternal dreamless sleep.
(EN)
.png){kind=logo}
1 GLTF_3D_MODEL_BINARY
