Από τα μέσα περίπου του 1920 και μετά το Νικρίτιν απασχολεί στη ζωγραφική του μια σειρά εικαστικών κινηματογραφικών έργων σαν «συμφωνικό σύνολο» με αλληλοσυνδεόμενους πίνακες «που ο ένας παράγει τον άλλον» ενώ παραμένει καθένας «αυτόνομη μονάδα». Το θέμα που τους ενώνει, πάντα κατά τον ίδιο, είναι «το πορτρέτο των βασικών τάξεων της σύγχρονης εποχής μέσα από τις αμοιβαίες σχέσεις και τα πεπρωμένα τους». (I. Lebedeva, Καφέτση Ι, σ. 546, εικ. 493).
Μεταξύ 1923-1924 ο Nikritin επεξεργάζεται τη θεωρία του Προβολισμού στα χειρόγραφα κείμενά του (Ι. Lebedeva, Solomon Nikritin, σ. 85), θεωρία που κατά την Μ. Τσαντσάνογλου διατυπώνεται από τον καλλιτέχνη ήδη από το 1922 (Μ. Τσαντσάνογλου, Solomon Nikritin, σ. 145). To 1924 στην “Πρώτη Διαλογική Έκθεση” της Μόσχας ο Nikritin παρουσιάζει έργα του μαζί με άλλους προβολιστές. Μέσα από συνθήματα της ομάδας του εκεί, ο Nikritin διακηρύσσει τα πιστεύω του ως προς την τέχνη ως συστήματος ή μεθόδου «δια μέσου του οποίου είναι δυνατή η οργάνωση των υλικών». (Ch. Douglas, Solomon Nikritin, σ. 45, σημ. 22). Την ίδια χρονιά ο Nikritin, κι ενώ εργάζεται εντατικά πάνω στην εποποιία “Πόλεμος και Ειρήνη” που στη συνείδησή του αποτελεί πάντα το βασικό έργο της ζωής του, ανεβάζει στο θέατρο των Προβολιστών την παράσταση “1924”. (Ι. Leites, Solomon Nikritin, σ. 105 και εξ, 213).
Έγχρωμη σύνθεση που στο κυρίως τμήμα της αποτελείται από τρεις μορφές (μια ελαφρώς μεγαλύτερη γυναικεία στο κέντρο και δύο ανδρικές στα πλάγια, εκατέρωθεν και πίσω από τη γυναικεία). Οι δύο από αυτές είναι ψιόσχημες με τα χέρια σε ημι-ανάταση, κοντά στο κεφάλι τους, ενώ η τρίτη έχει κατεβάσει το ένα χέρι λίγο κάτω από το ύψος του ώμου. Τα πόδια και το κάτω μέρος του κορμού τους παρουσιάζεται ατροφικό σε σχέση με τα χέρια και κυρίως τα κεφάλια τους. Οι μορφές κρατούν με τα υψωμένα τους χέρια υπερμέγεθες βρέφος, το οποίο παρουσιάζεται ακριβώς πάνω από τα κεφάλια τους ή σε επαφή με αυτά και σε πλάγια στάση, με τα χέρια του να σχηματίζουν διαγώνιο. Μια γαλάζια λωρίδα στο άνω μέρος της ζωγραφικής επιφάνειας αποδίδει το σώμα του ουρανού ενώ μια αντίστοιχη σκουρόχρωμη στο κάτω μέρος τη γη. Στο βάθος χαμηλά και σε μικρό ύψος εκτείνεται σειρά κτιρίων που αποδίδουν σχηματικά αστικό πιθανότατα οικισμό, πάνω από τον οποίο εμφανίζεται νέα, μικρή σε πάχος γαλάζια γραμμή εν είδει και πάλι ουρανού.
(EL)
1 JPEG
