Το έργο του Δημήτρη Αληθεινού «Χωρίς τίτλο» πρωτοπαρουσιάστηκε στην ατομική του έκθεση το 1972 στην Αίθουσα Τέχνης Δεσμός. Εκεί οι κρυμμένες στους σκουπιδοτενεκέδες μορφές, όπως και το ανακριτικό γραφείο, η τηλεόραση που επαναλαμβάνει τον ανούσια μονότονο λόγο των συνταγματαρχών, το φυλακισμένο στο κλουβί ανθρώπινο κρανίο, οι κρυμμένες στους σκουπιδοτενεκέδες μορφές, το εσταυρωμένο κόκκινο ανδρείκελο που αναμεταδίδει σε πραγματικό χρόνο τους ήχους της πόλης, είναι μερικά από τα έργα που παρουσιάστηκαν, πολλά εκ των οποίων «ζωντανεύουν», ενσωματώνουν τον ήχο και την κίνηση, ενώ στο σύνολό τους αναφέρονται με σαφείς και ευδιάκριτους συμβολισμούς στην τραγική κατάσταση της περιόδου, ορίζουν μια αδιαπραγμάτευτη κριτική στάση, αφηγούνται, υπαινικτικά και ελλειπτικά, ιστορίες βίας και φόβου, οδηγούν σε μια αμιγώς πολιτική ανάγνωση και ερμηνεία, διατυπώνουν ένα σθεναρό μήνυμα διαμαρτυρίας και καταγγελίας, απευθύνουν και απευθύνονται, προϋποθέτουν την άμεση συμμετοχή, εμπλοκή και αντίδραση του θεατή, συνδέουν την εικαστική έκφραση με τη ζωή, αντανακλούν την ωμότητα και τη σκληρότητα του στρατιωτικού καθεστώτος, θέτοντας επιτακτικά ερωτήματα για τον ρόλο και τη λειτουργία του δημιουργού και του έργου τέχνης σε κρίσιμες και ανελεύθερες εποχές που συνθλίβουν την προσωπικότητα και την αξιοπρέπεια.
(EL)
1 JPEG
