Το έργο ανήκει στη σύνθεση "Δέκα χαμηλά ανάγλυφα" που παρουσιάστηκε στη Μπιενάλε της Βενετίας το 1960. Χαρακτηριστικό αυτών των έργων είναι, ότι η Άλεξ Μυλωνά χρησιμοποιεί την πέτρα και το μέταλλο. Επάνω στην πέτρα που λειτουργεί ως φέρουσα επιφάνεια προσαρμόζονται ελάσματα από φύλλο χαλκού με αφηρημένες φόρμες και σχήματα, που αναπαράγουν αυτούσια ή αποσπασματικά φόρμες και σχήματα γλυπτικών της συνθέσεων αυτών των χρόνων, όπως η Αφροδίτη, η Άμυνα, ο Μινώταυρος, οι Μυκήνες, ο Λαβύρινθος και η Εποποιία. Εμφανής είναι η διάθεση παιχνιδιού αφού δυνητικά υπάρχει η προοπτική μιας μεγάλης σειράς παραλλαγών αφού τα ανάγλυφα μπορούν να τοποθετηθούν σε διαφορετικές θέσεις και σε συνδυασμούς μεταξύ τους. Ένα στοιχείο που χαρακτηρίζει γενικότερα την τέχνη της Άλεξ Μυλωνά είναι η χρήση διαφορετικών υλικών (τσιμέντο, πέτρα, σίδηρος, μπρούντζος, αλουμίνιο, μάρμαρο), η αξιοποίηση των εγγενών ιδιοτήτων, της υφής και των εκφραστικών τους δυνατοτήτων.
(EL)
The work belongs to the composition "Ten low reliefs" presented at the Venice Biennale in 1960. A characteristic feature of these works is that Alex Mylonas uses stone and metal. On the stone, which acts as a supporting surface, sheets of copper foil with abstract forms and shapes are attached, reproducing, either as such or in fragments, forms and shapes of her sculptural compositions of those years, such as Aphrodite, Defence, Minotaur, Mycenae, Labyrinth and Epopeia. A playfulness is evident as there is potentially the potential for a wide range of variations since the reliefs can be placed in different positions and in combinations with each other. An element that characterizes Alex Mylonas' art in general is the use of different materials (cement, stone, iron, bronze, aluminium, marble), the exploitation of their intrinsic properties, texture and expressive potential.
(EN)
1 JPEG
