Μια παράσταση βαθιά ανθρώπινη, συγκινητικά αστεία που όσο περνά ο καιρός γίνεται όλο και πιο σύγχρονη! Ένα έργο που πραγματεύεται τους φόβους και τις ανασφάλειές μας, και που συγκίνησε βαθιά πολλές χιλιάδες θεατών. Κατάδικος μου! Τα υλικά της παράστασης; το μεράκι, η ειλικρίνεια, η απόλυτη διαθεσιμότητα και η γενναιοδωρία. Δυόμιση ώρες καυστικής ματιάς γύρω από μας, δυόμιση ώρες αλήθειας και κινηματογραφικής ροής που κάποια στιγμή ξεχνιέσαι αν βλέπεις θέατρο η σινεμά. Κοντινά πλάνα μέσα στις ψυχές μας , στις σκοτεινές μεριές μας, στην ανάγκη μας για αποκλειστικότητα, στην επιθυμία μας να μη γίνουμε ο Κανένας και ο Τίποτα. Η λέξη φοβάμαι ακούγεται απ’ όλους τους ήρωες σε όλους τους τόνους και τα χρώματα. Δεν πατάμε ανθρώπους μίστερ λέει ένας ξένος. Το ίδιο φεγγάρι βλέπουμε όλοι λέει ο γηραιότερος του θιάσου, καθηγητής ιστορίας στο Πάντειο που τώρα πια, συμβολικά, πάσχει από αλτσχάιμερ, και μια ανάλυση του τι μπορεί να σου στερήσει ένα άλφα στερητικό από μια φιλόλογο, μας κάνουν να αναρωτηθούμε όχι για το που φτάσαμε εμείς οι νέο- έλληνες αλλά για το ΠΩΣ φτάσαμε ως εδώ. Μια κατάθεση ψυχής που βρίσκει 3 χρόνια τώρα το δρόμο στις ψυχές του κοινού με τρόπο λυτρωτικό!
1 JPEG
