Με την ολοκλήρωση του κύκλου του Ρεμπέτικου, γύρω στα 1952-54, το τραγούδι που
συνέχισε την εκπροσώπηση της λαϊκής μουσικής και κυριάρχησε στα επόμενα χρόνια, μέχρι
τη δεκαετία του '70 σχεδόν, είναι αυτό που καθιερώθηκε να λέγεται κλασικό λαϊκό τραγούδι.
Σχηματικά μπορούμε να πούμε ότι στο τραγούδι αυτό ολοκληρώνεται σε μορφή και περιεχόμενο
η μέχρι τότε παράδοση της αστικής λαϊκής μουσικής. Η ιστορική αυτή φάση μάς δίνει ένα
πληρέστερο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα, χωρίς να στερείται την αυθεντικότητα και αμεσότητα του
Ρεμπέτικου, αφού σι κορυφαίοι δημιουργοί από αυτό προέρχονταν.
Γράφτηκαν τότε ΜΕΓΑΛΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ, που ερμηνεύτηκαν από πολύ ΜΕΓΑΛΟΥΣ ΕΡΜΗΝΕΥΤΕΣ που
έλαμψαν στο στερέωμα του λαϊκού τραγουδιού. Συνθέτες όπως οι Β. Τσιτσάνης, Μ. Χιώτης,
Γ. Μητσάκης. Γ. Παπαϊωάννου, Α. Καλδάρας, Γ. Ζαμπέτας, Θ . Δερβενιώτης, Α. Πάνου μέχρι και οι
“έντεχνοι” Στ. Ξαρχάκος, Μ. Λοίξος, Γ. Σπανός, Δ. Μούτσης και οι σύγχρονοι Χρ. Νικολόπουλος,
Τ. Μουσαφίρης, θ . Πολυκανδριώτης, Τ. Σούκας κ.ό. έγραψαν αριστουργηματικά τραγούδια, για να
τα ερμηνεύσουν οι: Πόλυ Πάνου, Μαίρη Λίντα, Μιχάλης Μενιδιάτης, Γιάννης Καλαντζής, Πίτσα
Παπαδοπούλου αλλά και οι Στ. Καζαντζίδης, Γρ. Μπιθικώτσης, Π. Γαβαλάς. Κ. Γκρέυ. Γ. Λύδια,
Μαν. Αγγελόπουλος, Β. Μοσχολιού, Στρ. Διονυσίου, Στ. Κόκοτας, Γ. Νταλάρας, X. Αλεξίου,
Δ. Γαλάνη κ.ά. Τραγούδια ακατάλυτα στη ροή του χρόνου, με διαχρονική ισχύ έως και σήμερα,
με ευεργετική επίδραση σε όλες τις φάσεις της καθημερινότητάς μας, χαρούμενες και
λυπημένες, πράγμα που επιβεβαιώνεται στο διάβα των χρόνων.
Φιλοξενούμε φέτος, στο φεστιβάλ του Βύρωνα, τους κορυφαίους πρωταγωνιστές της περιόδου
αυτής, με αμέτρητες επιτυχίες και λαμπρή
διαδρομή στο στερέωμα του
Ελληνικού Τραγουδιού.
1 PDF
