Η κατοικία, το σπίτι μας, μπορεί να σημαίνει διαφορετικά και αντικρουόμενα πράγματα, ακόμη και για τον ίδιο άνθρωπο- θαλπωρή, οικογένεια, ζεστασιά και άνεση, αλλά και μοναξιά ή ένταση, θλίψη ή κλειστοφοβία. Για τους καλλιτέχνες, λειτουργεί ως μια κλειδαρότρυπα, ένα παράθυρο στον κόσμο των άλλων, αλλά και ως έμπνευση για εικαστικό σχολιασμό για τη σχέση του ανθρώπου με τα καθημερινά του αντικείμενα. Εξάλλου, όπως πρότεινε ο Gaston Bachelard τo 1858 στο βιβλίο του “La Poétique de l’Espace” (Η ποιητική του χώρου), ο χάρτης των οικοτόπων μας, από το άδυτο της κρεβατοκάμαρας ως τη θέα από το παράθυρο, τα αντικείμενα και η ρουτίνα μας ως προς αυτά, συνδέονται αναπόσπαστα με τις εμπειρίες μας.
Στην έκθεση αυτή ανακαλύψτε έργα Ελλήνων ζωγράφων στο SearchCulture.gr όπου διαπραγματεύονται εσωτερικά δωματίων και σπιτιών και απεικονίζουν, ο καθένας με τον τρόπο του και τα εικαστικά δεδομένα της εποχής του, τη σχέση τους με το “μέσα”.
Αρχίζοντας τη δεκαετία του 1930 με έργα του Μόραλη, Μπουζιάνη & Χατζηκυριάκου-Γκίκα, το οδοιπορικό μας φτάνει στη σύγχρονη εικαστική δημιουργία. Κάποιες φορές οι ζωγράφοι εμπνέονται καθαρά από τη αρχιτεκτονική του χώρου, ενώ κάποιες άλλες ζωγραφίζουν το συμβολισμό του: την αντιπαράθεση του μέσα και του έξω, του οικείου και του δημόσιου, του περιορισμού και της ελευθερίας. Πολλές φορές ο χώρος είναι η σκηνή όπου επιτελείται το ιδιωτικό δρώμενο, καθημερινό ή όχι, με πρωταγωνιστή την ανθρώπινη μορφή και, ως σκηνικό, λειτουργεί δραματοποιώντας και υπογραμμίζοντας το ανθρώπινο στοιχείο. Ακόμα και προσωπικά αντικείμενα ζωγραφισμένα ως Νεκρές Φύσεις ή στρωμένα τραπέζια με φαγητό, γίνονται ποιητικοί συμβολισμοί για την ανθρώπινη παρουσία ή απουσία.
Η θεματική έκθεση περιλαμβάνει τεκμήρια από τους εξής φορείς:
