Για τους παραθαλάσσιους λαούς, όπως εμείς, η θάλασσα είναι πηγή έμπνευσης και δημιουργίας εδώ και χιλιάδες χρόνια.

37 αιώνες πριν, ο καλλιτέχνης που ζωγράφισε τη διάσημη μικρογραφική ζωφόρο του Στόλου στο Ακρωτήρι της Θήρας εντυπωσιάστηκε τόσο από το υδάτινο στοιχείο, όσο και από τα καράβια που έπλεαν, σύμβολο της κατάκτησης του ανθρώπου του αφιλόξενου υδάτινου περιβάλλοντος.

Η νεοελληνική ζωγραφική χαρακτηρίζεται από το πλήθος των θαλασσογραφιών της. Κορυφαίοι εκπρόσωποι της θαλασσογραφίας είναι ο Κωνσταντίνος Βολανάκης, ο οποίος ακολουθεί πιστά τη Σχολή του Μονάχου και τον ακαδημαϊσμό και ο Ιωάννης Αλταμούρας, ο οποίος στρέφεται περισσότερο προς τον ιμπρεσιονισμό. Αλλά και άλλοι νεοέλληνες καλλιτέχνες, όπως είναι ο Νικολάου, ο Μαλέας, ο Παρθένης, αλλά και διάσημοι ξένοι, όπως είναι ο Aivazovsky, ζωγραφίζουν τις ήρεμες θάλασσες της Μεσογείου, τις ταραχώδεις θάλασσες της Κριμαίας, τους λουόμενους στις ξανθές παραλίες ή μοναχικά καράβια να πλέουν ή αραγμένα σε λιμάνια. Άλλοι καλλιτέχνες εμπνέονται από σκηνές ναυμαχιών, ενώ άλλους τους γοητεύει η θάλασσα το βράδυ. Οι τρικυμίες και οι καταιγίδες είναι κι αυτές αγαπημένο θέμα και μια ευκαιρία να πειραματιστεί ο καλλιτέχνης με την απόδοση ενός τόσο μεγαλειώδους και τρομακτικού περιβάλλοντος.