1. Αρχική σελίδα
  2. Αναζήτηση τεκμηρίων

Η κυρούλα μου ήταν 10 – 11 χρονώνε και ήτονε δυό Τούρκοι αγάδες και είχαν τσιφλίκι στου Γρίζι. Εκεί είχανε λιοτριβειό οι Τούρκοι και μιάν μέραν είχε πάρει ο Τούρκος εργάτες χριστιανούς από δώ και δουλεύανε. Το βράδυ εσκολάσανε οι εργάτες και λένε του Τούρκου αγά “ Αγά μου, αύριο είναι του Αγίου Σπυριδώνου, είναι γιορτή, δεν δουλεύουνε”. Τους λέει ο αγάς “Τι σπυρίδα και σφυρίδια είναι αυτά που μου λέτε; Να ζεύχτε. _Αφού το πιμένεις, αγά μου, και το θέλεις, να δουλέψουμε, αλλά είναι κακό”. Βάνουν την άλλη μέρα να δουλέψουνε, μόλις έζεψαν τ' άλογο και άρχισε και γύριζε το λιθάρι, ξεκεντρίζει το λιθάρι, βγαίνει από τη σειρά του και πέφτε κάτου από πάνου από τη γειριά και μόλις έπεσε κάτω τι κάνει το λιθάρι; Αρχίζει να γυρίζη βόλτα μες στο λιοτριβειό από πιθάρι σε πιθάρι που τάκαμε συντιρίμι ούλα και χύθηκε το λάδι και ύστερα άνοιξε μια τρύπα στον τοίχο και βγήκε από το λοτριβειό και πήγε πέρα κι έπεσε εκατό βήματα μακρυάν. Κατόπι ήρθε κι' ο αγάς. Τηράει, τι να ιδή; εκεί μέσα; Όλο το λιοτριβειό γεμάτο λάδια. “Δε στα είπαμε αγά μου; οτι δεν έπρεπε να δουλέψωμε;” Λοιπόν εγύρσε ο χρόνος , άνοιξε το λιοτριβειό πάλι. Όταν εζύγωνε ο καιρός, τους λέει ο Τούρκος : “Πότε έρχεται εκέινος ο Σπυρίδας, ο σφυρίδας; - Θα σου πούμε, αγά μου.” Όταν εζύγωνε ο καιρός, του λένε : “Αύριο είναι. - Ε, να μη δουλέυτε, ρε”

Η κυρούλα μου ήταν 10 – 11 χρονώνε και ήτονε δυό Τούρκοι αγάδες και είχαν τσιφλίκι στου Γρίζι. Εκεί είχανε λιοτριβειό οι Τούρκοι και μιάν μέραν είχε πάρει ο Τούρκος εργάτες χριστιανούς από δώ και δουλεύανε. Το βράδυ εσκολάσανε οι εργάτες και λένε του Τούρκου αγά “ Αγά μου, αύριο είναι του Αγίου Σπυριδώνου, είναι γιορτή, δεν δουλεύουνε”. Τους λέει ο αγάς “Τι σπυρίδα και σφυρίδια είναι αυτά που μου λέτε; Να ζεύχτε. _Αφού το πιμένεις, αγά μου, και το θέλεις, να δουλέψουμε, αλλά είναι κακό”. Βάνουν την άλλη μέρα να δουλέψουνε, μόλις έζεψαν τ' άλογο και άρχισε και γύριζε το λιθάρι, ξεκεντρίζει το λιθάρι, βγαίνει από τη σειρά του και πέφτε κάτου από πάνου από τη γειριά και μόλις έπεσε κάτω τι κάνει το λιθάρι; Αρχίζει να γυρίζη βόλτα μες στο λιοτριβειό από πιθάρι σε πιθάρι που τάκαμε συντιρίμι ούλα και χύθηκε το λάδι και ύστερα άνοιξε μια τρύπα στον τοίχο και βγήκε από το λοτριβειό και πήγε πέρα κι έπεσε εκατό βήματα μακρυάν. Κατόπι ήρθε κι' ο αγάς. Τηράει, τι να ιδή; εκεί μέσα; Όλο το λιοτριβειό γεμάτο λάδια. “Δε στα είπαμε αγά μου; οτι δεν έπρεπε να δουλέψωμε;” Λοιπόν εγύρσε ο χρόνος , άνοιξε το λιοτριβειό πάλι. Όταν εζύγωνε ο καιρός, τους λέει ο Τούρκος : “Πότε έρχεται εκέινος ο Σπυρίδας, ο σφυρίδας; - Θα σου πούμε, αγά μου.” Όταν εζύγωνε ο καιρός, του λένε : “Αύριο είναι. - Ε, να μη δουλέυτε, ρε”

Το τεκμήριο παρέχεται από τον φορέα :
Ακαδημία Αθηνών   

Αποθετήριο :
Αρχείο Παροιμιών και Λαϊκών Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών   

δείτε την πρωτότυπη σελίδα τεκμηρίου
στον ιστότοπο του αποθετηρίου του φορέα για περισσότερες πληροφορίες και για να δείτε όλα τα ψηφιακά αρχεία του τεκμηρίου*
χρησιμοποιήστε
το αρχείο ή την εικόνα προεπισκόπησης σύμφωνα με την άδεια χρήσης :
CC BY-NC-ND 4.0 GR
Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα
CC_BY_NC_ND



Η κυρούλα μου ήταν 10 – 11 χρονώνε και ήτονε δυό Τούρκοι αγάδες και είχαν τσιφλίκι στου Γρίζι. Εκεί είχανε λιοτριβειό οι Τούρκοι και μιάν μέραν είχε πάρει ο Τούρκος εργάτες χριστιανούς από δώ και δουλεύανε. Το βράδυ εσκολάσανε οι εργάτες και λένε του Τούρκου αγά “ Αγά μου, αύριο είναι του Αγίου Σπυριδώνου, είναι γιορτή, δεν δουλεύουνε”. Τους λέει ο αγάς “Τι σπυρίδα και σφυρίδια είναι αυτά που μου λέτε; Να ζεύχτε. _Αφού το πιμένεις, αγά μου, και το θέλεις, να δουλέψουμε, αλλά είναι κακό”. Βάνουν την άλλη μέρα να δουλέψουνε, μόλις έζεψαν τ' άλογο και άρχισε και γύριζε το λιθάρι, ξεκεντρίζει το λιθάρι, βγαίνει από τη σειρά του και πέφτε κάτου από πάνου από τη γειριά και μόλις έπεσε κάτω τι κάνει το λιθάρι; Αρχίζει να γυρίζη βόλτα μες στο λιοτριβειό από πιθάρι σε πιθάρι που τάκαμε συντιρίμι ούλα και χύθηκε το λάδι και ύστερα άνοιξε μια τρύπα στον τοίχο και βγήκε από το λοτριβειό και πήγε πέρα κι έπεσε εκατό βήματα μακρυάν. Κατόπι ήρθε κι' ο αγάς. Τηράει, τι να ιδή; εκεί μέσα; Όλο το λιοτριβειό γεμάτο λάδια. “Δε στα είπαμε αγά μου; οτι δεν έπρεπε να δουλέψωμε;” Λοιπόν εγύρσε ο χρόνος , άνοιξε το λιοτριβειό πάλι. Όταν εζύγωνε ο καιρός, τους λέει ο Τούρκος : “Πότε έρχεται εκέινος ο Σπυρίδας, ο σφυρίδας; - Θα σου πούμε, αγά μου.” Όταν εζύγωνε ο καιρός, του λένε : “Αύριο είναι. - Ε, να μη δουλέυτε, ρε”
Ταρσούλη, Γεωργία
Ταρσούλη, Γεωργία (EL)
Παραδόσεις
Μεσσηνία, Πύλος, Καπλάνι
1939
Ακαδημία Αθηνών
Αρχείο Παροιμιών και Λαϊκών Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών
Αρ. 1378 Α, σελ. 12, Γ. Ταρσούλη, Καπλάνι Πυλίας, 1939
Κείμενο/PDF
Ελληνική γλώσσα
https://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/deed.el
http://hdl.handle.net/20.500.11853/292994



*Η εύρυθμη και αδιάλειπτη λειτουργία των διαδικτυακών διευθύνσεων των συλλογών (ψηφιακό αρχείο, καρτέλα τεκμηρίου στο αποθετήριο) είναι αποκλειστική ευθύνη των φορέων περιεχομένου.