Σάλα, Τούρκο, Σόπορο: Είναι τοπονύμια που δόθηκαν από προγόνους μας. Μερικά, ως αυτά, κατά τις εποχές της Τουρκοκρατίας, και κατά τις επιδρομές των εκάστοτε εχθρών των. Οι γεροντότεροι διηγούνται: (από εδώ και κάτω αντιγράφεται μόνο το νεοελληνικό κείμενο) Σαν ακούστηκε στο Λενίδι ότι ερχόταν ο Ιμπραήμ, πήγαμε τις γυναίκες και τα παιδιά, στον άγιο Νικόλα, στη Σίντζα. Τον βάψαμε και μαυριδερό και δεν φαινόταν. Πήγαμε και στις Σπέτσες τα μεγάλα κορίτσια, με βάρκες. Στο Λενίδι έμειναν λιγοστοί. Σαν ήλθε στον Μπραστό, σκόρπισε το στρατό του στα γύρω. Μερικοί, ως υπελόγισαν, έφθασαν επάνω από τους βράχους, άλλοι από την Κορομηλιά κι άλλοι από την Βασκίνα. Εκείνοι που ήλθαν από την Βασκίνα, σαν έκαναν για κάτω, είδαν τη θάλασσα, φώναξαν: Σάλα… Σάλα. Άλλοι είπαν ότι ήθελαν να πουν, "άσχημο μέρος", αλλ' έμεινε να το λένε έτσι. Τ' άλλο σώμα που κατέβαινε από το άλλο μέρος, σαν έφθασαν στην άκρη και είδαν βάθος, εφοβήθηκαν και δεν κατέβηκαν. Κάνα δύο οι πιο ζόρικοι, αποφάσισαν να κάνουν πιο κάτω. Οι δικοί μας ήταν κρυμένοι. Γιατί και λίγοι ήσαν και όλα δεν είχαν πολλά. Μέσα από τα κλαριά ένας τους είδε… και μια με το καργιοφύλι, σκότωσε το ένα. Ο άλλος τόβαλε στα πόδια γύρισε πίσω. Η απόστασι, ως φαίνεται, ήτο μικρή, γιατί το βόλι, έκανε στο βράχο βούλα. Έτσι έμεινε να το λένε: "Τούρκο". Το άλλο σώμα, ως είδε το μέρος βαθύ, νερό καθόλου και το σκοτωμό γύρισαν πίσω. Θα σκέφτηκαν. -Να κατεβούν … κι αν ήσαν πολλοί … κρυμένοι … και τους έσφαζαν … νερό πουθενά … και στις στέρνες, αν ήτο δηλητηριασμένον. Γύρισαν πίσω και πήγαν να βρουν και τους άλλους… Έτσι πήραν τον δρόμο για το εσωτερικό, μακρυά από την θάλασσα. Έτσι έμεινε (έσω πορεία) Σόπορο…
(EL)
Οικισμός
