Σ` ένα συνεχή διάλογο με τον εαυτό του και τα οικεία του πρόσωπα εξελίσσεται η ζωγραφική του Mπότσογλου από τα πρώτα ρεαλιστικά του έργα, του τέλους της δεκαετίας του `60 με τον καθαρά κοινωνικο- πολιτικό χαρακτήρα, ως τις εναγώνιες προσπάθειες εσωτερικής αναζήτησης και επαναπροσδιορισμού του γυμνού -ανδρικού ή γυναικείου- των τελευταίων χρόνων. `Eικόνες του σώματος` σε μια επιχείρηση αυτογνωσίας όταν πρόκειται για τον εαυτό του ή επικοινωνίας και αποδοχής όταν πρόκειται για το μοντέλο του, μεταφέρονται στο μουσαμά με τον απαιτούμενο σεβασμό, αφού η ένταση και το πάθος δεν διαλύουν ποτέ την ενότητα της εικόνας. Aπεναντίας με μια λυρική δραματικότητα επανακαθορίζει τη θέση του σώματος μέσα στο χώρο, ακέραιο και ολοκληρωμένο με τη συγκινησιακή φόρτιση που η γνωριμία μαζί του προσδίδει.
(EL)
1 JPEG
