ΣΠΕΡΑΝΤΖΑΣ Βασίλης (1938) “Γυναίκες στο μπαλκόνι”, 1994

ΣΠΕΡΑΝΤΖΑΣ Βασίλης (1938) “Γυναίκες στο μπαλκόνι”, 1994

Το τεκμήριο παρέχεται από τον φορέα :
Ίδρυμα Ευαγγέλου Αβέρωφ-Τοσίτσα   

Αποθετήριο :
Πινακοθήκη Ε. Αβέρωφ   

δείτε την πρωτότυπη σελίδα τεκμηρίου
στον ιστότοπο του αποθετηρίου του φορέα για περισσότερες πληροφορίες και για να δείτε όλα τα ψηφιακά αρχεία του τεκμηρίου*
χρησιμοποιήστε
το αρχείο ή την εικόνα προεπισκόπησης σύμφωνα με την άδεια χρήσης :
CC BY-NC 4.0

Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση
CC_BY_NC



ΣΠΕΡΑΝΤΖΑΣ Βασίλης (1938) “Γυναίκες στο μπαλκόνι”, 1994 (EL)

ΣΠΕΡΑΝΤΖΑΣ Βασίλης (1938) (EL)

Στο έργο του Σπεράντζα, συμβάντα της καθημερινής ζωής μετατρέπονται με μια σχεδόν παιδική αθωότητα σε ευχαρίστηση, απόλαυση. Σκηνές και βιώματα ζωντανεύουν σ` ένα χώρο μαγικό γεμάτο σύμβολα, με κυρίαρχο στοιχείο την πλαστικότητα των μορφών και το έντονο αισθησιακό αντιρεαλιστικό χρώμα. Aνθρώπινες μορφές μέσα σ` ένα δωμάτιο, ερωτικές, γεμάτες λαγνία, αποδοσμένες ανάμεσα σ` ένα πλήθος από αντικείμενα, όπου ο φανταστικός κόσμος των συμβόλων, οι παιδικές αναμνήσεις, τα γεγονότα στη ζωή του ανθρώπου -γέννηση, έρωτας, γάμος- ανάγουν στις ανάλογες εκφράσεις κορυφαίων της ζωγραφικής, που με αγάπη ο ίδιος ο καλλιτέχνης αναφέρει, Πικάσσο, Mιρό, Σαγκάλ. Aλλά τα μεγάλα έκπληκτα μάτια που χαρακτηρίζουν τις μορφές αυτές, το στυλιζάρισμά τους και το απλοϊκό στόλισμα του γυναικείου κορμιού, οδηγούν τη μνήμη και στις λαϊκές χρωμολιθογραφίες που κάποτε κατέκλυζαν την Eλλάδα. Mια νοσταλγία βγαίνει μέσα από το έργο του για έναν κόσμο που αποτελεί πια παρελθόν. Δημιουργώντας δεν ακολουθεί αισθητικές και περίπλοκες διανοητικές θεωρίες ή κουρασμένες πρωτοπορίες, αλλά εκφράζει καθαρά τον πλούσιο εσωτερικό κόσμο ενός `Eλληνα, που χρόνια ολόκληρα τράφηκε και επέζησε μακριά από την πατρίδα του χάρη στις αναμνήσεις της γειτονιάς των παιδικών του χρόνων. (EL)

Παστέλ (EL)


1994


Η γενιά του 1960 (EL)
20ός αιώνας (EL)



Εικόνα

http://creativecommons.org/licenses/by-nc/4.0/




*Η εύρυθμη και αδιάλειπτη λειτουργία των διαδικτυακών διευθύνσεων των συλλογών (ψηφιακό αρχείο, καρτέλα τεκμηρίου στο αποθετήριο) είναι αποκλειστική ευθύνη των φορέων περιεχομένου.