Ο Σαββίδης, πνεύμα ανήσυχο και ερευνητικό, πειραματιζόταν συνεχώς σε νέους τρόπους έκφρασης, τους οποίους στήριζε και θεωρητικά. Στην ευρεία θεματογραφία του, ηθογραφικές σκηνές, προσωπογραφίες, εσωτερικά και προπαντός εικόνες με ανατολίτικο περιεχόμενο συναντούμε την νεωτερική του αντίληψη τόσο στην απόδοση του χρώματος όσο και τη συνθετική οργάνωση του πίνακα. Στο έργο αυτό, με την ελεύθερη και γρήγορη πινελιά που οδηγεί σε μια αφαιρετική απόδοση των μορφών, με το αραιωμένο χρώμα που δίνει διαφάνεια, τη μονοχρωμία στους τόνους του καφέ και του κόκκινου με την οποία πετυχαίνει να κατακλύσει τη σύνθεση με λεπτό διάχυτο φως, καθώς και την πρωτότυπη κυκλική τοποθέτηση των μορφών προς το βάθος του πίνακα, συνοψίζει πολλές από τις προσωπικές κατακτήσεις του.
(EL)