Το πέρασμα του Περικλή Πανταζή από το Παρίσι και η γνωριμία του με το έργο του Courbet, δεν είχε ως μοναδικό αποτέλεσμα την αλλαγή του τρόπου χρήσης του χρώματος και της τεχνική επεξεργασία του με τη σπάτουλα, αλλά και την υιοθέτηση της θεματογραφίας του δασκάλου –νεκρές φύσεις και σκηνές της καθημερινότητας- της σκούρας τονικότητας στις αποχρώσεις των συνήθως θερμών χρωμάτων. Τα πρώτα χρόνια μετά την άφιξή του στις Βρυξέλλες, συμμετέχει πολύ συχνά στις εκθέσεις με νεκρές φύσεις, θέμα που θα ανανεώσει αργότερα, όταν το τοπίο θα επιχειρήσει να ενσωματώσει σ’ αυτές την ανθρώπινη μορφή. Στη «Νεκρή φύση με φρούτα», παρόλη την κλασική αντίληψη της σύνθεσης ως προς τη δομή του πίνακα, και τα ζεστά σκούρα χρώματα με τις αρμονικές τονικότητες που χρησιμοποιεί, ο Πανταζής ενδιαφέρεται κατεξοχήν για την υλικότητα του χρώματος, την οποία εκφράζει με την έντονη αντίθεση του λαμπερού κόκκινου με το κίτρινο στους εύσαρκους καρπούς.
(EL)
1 JPEG
