Οι Στωικοί προσέγγισαν την αστρονομία και ενδιαφέρθηκαν για τις κινήσεις των πλανητών και την περιφορά των ουρανίων σωμάτων στο στερέωμα. Η μελέτη αυτή χρησιμοποιήθηκε ως αρωγός, ώστε να δικαιολογηθεί η ανάγκη σχηματισμού ενός πολιτικού και κοινωνικού προτύπου τέτοιου, όπως των μεγάλων ηγεμονιών, που ήλθαν να αντικαταστήσουν το υπάρχον πρότυπο της πόλης-κράτους και του δημοκρατικού πολιτεύματος, όπου αυτό υπήρξε. Ως εκ τούτου, η στωική θέση: ζην ομολογουμένως τη φύσει, εύρισκε την πλήρη έκφρασή της, μέσα από τhν παρατήρηση του ουράνιου στερεώματος και τη μελέτη των νόμων του, οι οποίοι εξασφάλιζαν την επικράτηση τάξης και αρμονίας μεταξύ των ουρανίων σωμάτων. Μέσα στον στωικό κόσμο, που είναι συγχρόνως υλιστικός και απεικονιστικός και όπου κάθε φαινόμενο δεν γίνεται αντιληπτό, παρά μόνο μέσω της εικόνας που η φύση προσφέρει γι΄ αυτό, ο σοφός στωικός αντιλαμβάνεται τις αλλαγές που συμβαίνουν γύρω του, συμφιλιώνεται προς αυτές και ακολουθεί τα γεγονότα. Η σπουδή του αστρικού κόσμου του μαθαίνει ότι προκειμένου να ζήσει ευτυχής και να διατηρηθεί στη ζωή, οφείλει κι αυτός, να εγγράψει τη δική του τροχιά, όπως συμβαίνει με τα ουράνια σώματα. Στο πλαίσιο αυτό, ο πολίτης της στωικής πόλης, συγκατατίθεται προς τους νόμους του ηγεμόνα, και συμβάλλει κατ΄ αυτόν τον τρόπο, στο μέτρο που εξαρτάται από τον ίδιο, στην εδραίωση της κοσμικής τάξης και αρμονίας.
(EL)
1 PDF
