Μετά την Κατοχή και τα Δεκεμβριανά, το αστικό τοπίο της πρωτεύουσας αρχίζει να αποκτά ολοένα και μεγαλύτερη βαρύτητα στο έργο του ζωγράφου Ανδρέα Βουρλούμη (1910-1999): σκηνές με διαβάτες, μικρομάγαζα, στέγες αλλά και εσωτερικά διαμόρφωσαν μια εν πολλοίς προσωπική εικονογραφία που σταδιακά δημιούργησε ένα «πορτρέτο» της μεταπολεμικής Αθήνας. Ο Βουρλούμης, γόνος μεγαλοαστικής οικογένειας, γεννήθηκε στην Πάτρα αλλά από το 1918 έζησε στην Αθήνα, όταν ο πατέρας του, Παναγής, ανέλαβε υπουργός στην κυβέρνηση του Ελευθερίου Βενιζέλου. Ο ζωγράφος έκανε ελεύθερες σπουδές στην Ελλάδα και στο Παρίσι (1935-1937), διαμορφώθηκε δε μέσα στο διπολικό σχήμα της μελέτης της ευρωπαϊκής τέχνης και της στροφής προς την παράδοση. Μετά το 1960, το ώριμο ύφος του καθορίστηκε από δύο κύρια ρεύματα: τον ρεαλισμό και κυρίως τον ιμπρεσιονισμό, καθώς στράφηκε σε δύο μεγάλες θεματικές, άμεσα συνυφασμένες με την καθημερινότητά του: την αστική Αθήνα και το φυσικό τοπίο της Αίγινας. Η σύνθεση Σπίτια στην Αθήνα αποτελεί, μέσα σε αυτό το πλαίσιο, τυπικό δείγμα της ζωγραφικής του. Εικονίζεται ένας δρόμος με μικρά σπίτια μπροστά, όμως πίσω τους ορθώνονται οι σύγχρονες πολυκατοικίες που κυριαρχούν πια στον αττικό ουρανό. Ο ζωγράφος δεν κρίνει, δεν σχολιάζει. Απλώς καταγράφει. Χρησιμοποιεί απλές, καθαρές φόρμες και δίνει μεγάλη βαρύτητα στον ρόλο του χρώματος και, κυρίως, του φωτός: οι ακτίνες του ήλιου διαλύουν τις λεπτομέρειες και δημιουργούν μεγάλες αντιθέσεις στις σκιασμένες περιοχές, σε ένα σύνολο που επιβάλλεται με τη φωτεινότητά του. Ο πίνακας εκτέθηκε στην Πανελλήνια του 1960 και αγοράστηκε από το Υπουργείο Παιδείας.
(EL)
.png){kind=logo}
1 JPEG
