Ο καρπός είναι ένα από τα πλέον εμβληματικά έργα του χαράκτη Τάσσου (Αλεβίζου, 1914-1985) και χρονολογείται στα τέλη της δεκαετίας του 1950, μια εποχή κατά την οποία ο καλλιτέχνης αφιερώθηκε στην αποτύπωση σκηνών από τη ζωή του καθημερινού ανθρώπου και ειδικά των αγροτών και των ψαράδων. Μάλιστα, ο Τάσσος –που καταγόταν από τη Μεσσηνία, όπου η παραγωγή ελαιόλαδου αποτελούσε από αιώνες βασικό τομέα της αγροτικής παραγωγής– απεικόνισε τη συγκομιδή του καρπού της ελιάς σε μια σειρά από χαρακτικά εκείνην ακριβώς την περίοδο: με άντρες και γυναίκες που φορούν μεγάλα ψάθινα καπέλα να εργάζονται σκυφτοί κάτω από τον δυνατό ήλιο. Το έργο θα μπορούσε εύκολα να αντιπαραβληθεί με τη λιομαζώχτρα του Βάλια Σεμερτζίδη (2566), που ανήκει επίσης στη συλλογή του Μουσείου Νεοελληνικής Τέχνης Ρόδου και πραγματεύεται με ανάλογο πνεύμα το ίδιο θέμα. Ο Τάσσος, συγκεκριμένα, στον Καρπό επιλέγει να αναπτύξει τη σύνθεσή του σε ένα κάθετο σχήμα, με τις μορφές (δύο άντρες και δύο γυναίκες εναλλάξ) να εικονίζονται σκυφτοί ο ένας πάνω από τον άλλον, ενώ μαζεύουν με τα χέρια τον καρπό σε ψάθινα κοφίνια. Αυτός ο τρόπος παράθεσης των μορφών, για να δοθεί η αίσθηση της προοπτικής, ανάγει την καταγωγή του στη μεσαιωνική-βυζαντινή τέχνη και εντάσσει τον καλλιτέχνη στο κίνημα της «ελληνικότητας». Ανάλογες επιρροές δείχνουν ο τρόπος απόδοσης των μορφών, με χοντρά, μαύρα περιγράμματα, αλλά και ο χρωματισμός τους, με καθαρά, πλακάτα χρώματα.
(EL)
.png){kind=logo}
1 JPEG
