Ο Γιάννης Κεφαλληνός (1893-1957) δεν ήταν μόνο σπουδαίος χαράκτης αλλά και ξεχωριστός δάσκαλος. Διότι εμπιστευόταν τους φοιτητές του να τον συνδράμουν σε μεγάλης κλίμακας εργασίες που συλλάμβανε και εκτελούσε, στην προσπάθειά του να εξελίξει τη χαρακτική τέχνη και ειδικά την τέχνη του βιβλίου. Λίγα χρόνια μετά την έκδοση Το παγώνι (1946) ο Κεφαλληνός καταπιάστηκε το 1953 με ένα ακόμη φιλόδοξο σχέδιο, την έκδοση του λευκώματος Δέκα λευκαί λήκυθοι του Μουσείου Αθηνών, με πρόλογο της αρχαιολόγου Σέμνης Καρούζου. Στο λεύκωμα, το οποίο ολοκληρώθηκε το 1956 και τυπώθηκε σε μόλις 400 αντίτυπα, περιλαμβάνονταν σε ανάπτυγμα οι έγχρωμες παραστάσεις από δέκα λευκές ληκύθους φιλοτεχνημένες με μια ιδιαίτερη τεχνική: τον συνδυασμό ξυλογραφίας και χαλκογραφίας. Για να ανταπεξέλθει στο εγχείρημα, ο Κεφαλληνός πήρε ως βοηθούς τρεις μαθητές του: τον Γιώργη Βαρλάμο, τον Νίκο Δαμιανάκη και τη Λουΐζα Μοντεσάντου. Στη συγκεκριμένη παράσταση, ο δάσκαλος και οι μαθητές αντιγράφουν μια παράσταση επίσκεψης σε τάφο: εικονίζονται στα αριστερά η νεαρή σύζυγος που φέρνει μία προσφορά στον νεκρό, γυμνό πολεμιστή, ο οποίος εικονίζεται (ως πνεύμα) δεξιά του ταφικού του μνημείου, μιας επιτύμβιας στήλης που επιστέφεται με ανθέμιο.
(EL)
.png){kind=logo}
1 JPEG
