Ο ζωγράφος Βάλιας Σεμερτζίδης επισκέφτηκε πρώτη φορά τη Ρόδο το 1963. Εντυπωσιάστηκε τόσο από το νησί που πέρασε εκεί το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του έως και τον θάνατό του. «Η Ρόδος έχει μια εδαφική ποικιλία που είναι σα μουσική. Μέσα σε λίγα χιλιόμετρα έδαφος που έχει το νησί, ο πλούτος των παραλλαγών είναι κάτι ολότελα σπάνιο. Από χαμηλούς λόφους και μικρούς κάμπους ανεβαίνεις σε ψηλά βουνά, κατεβαίνεις σε μεγάλες χαράδρες με πλούσια μορφή βλάστησης. […] Η θάλασσα που την περιτριγυρίζει έχει κι’ αυτή τη δική της ομορφιά» έγραφε στο ημερολόγιό του. Αυτή την εδαφική ποικιλία προσπαθεί να αποτυπώσει στον συγκεκριμένο πίνακα, που απεικονίζει το βουνό Αττάβυρος και το γύρω τοπίο. Ο Αττάβυρος, με υψόμετρο 1.216 μέτρα, είναι το ψηλότερο βουνό της Ρόδου. Βρίσκεται στα δυτικά του νησιού. Τα χωριά Έμπωνας και Άγιος Ισίδωρος είναι χτισμένα στις πλαγιές του, σε υψόμετρο πεντακοσίων μέτρων, και προσφέρουν άπλετη θέα στο εντυπωσιακό βουνό. Ο ζωγράφος είχε ως βάση του τον Έμπωνα. Πήγαινε από το πρωί σε συγκεκριμένα σημεία και ζωγράφιζε το τοπίο και το βουνό, υιοθετώντας ουσιαστικά μια συνήθεια των ιμπρεσιονιστών και των μεταϊμπρεσιονιστών ζωγράφων να εργάζονται απευθείας στην ύπαιθρο. Ωστόσο, συχνά δούλευε τις μελέτες αυτές στη μνημειακή εκδοχή τους στο εργαστήριο και μάλιστα με την ιδιαίτερη μεικτή τεχνική που είχε εφεύρει και συνδύαζε την εκτύπωση και τη ζωγραφική. Εδώ εικονίζεται μια επιβλητική άποψη του τοπίου πέριξ του Αττάβυρου, με τους χαμηλούς λόφους και τις χαράδρες, τις κατάφυτες πλαγιές και τον μεγάλο όγκο του γυμνού βουνού να κυριαρχεί στο βάθος. Η σύνθεση αναπτύσσεται σε τρεις επάλληλες ζώνες, μια χαμηλή πλαγιά στο πρώτο επίπεδο, όπου στέκεται ο ζωγράφος, τη μεσαία ζώνη με το πλούσιο ανάγλυφο των πρόποδων του Αττάβυρου και τη γυμνή κορυφή στο βάθος. Το σχέδιο διακρίνεται από γεωμετρικές απλοποιήσεις που απηχούν τον κυβισμό και τη διδασκαλία του Παρθένη, το χρώμα περιορίζεται σε ελάχιστους πράσινους, μπλε και καφέ τόνους που απλώνονται πλακάτοι πάνω στο ωχρό βάθος.
(EL)
Island
.png){kind=logo}
1 JPEG
