Ο Άγγελος Θεοδωρόπουλος (1883-1965), ένας από τους σπουδαιότερους Έλληνες χαράκτες του20ού αιώνα, στα χρόνια του ’30 έδωσε ξυλογραφίες, ωστόσο μετά τον Πόλεμο στράφηκε στη χαλκογραφία. Το ώριμο, μεταπολεμικό ύφος του κινούνταν μεταξύ δύο κατευθύνσεων: μια ρεαλιστική, και μια πιο εξπρεσιονιστική, η οποία ουσιαστικά αποτελεί συνέχεια της εργασίας του κατά την περίοδο της Κατοχής και του Εμφυλίου. Το συγκεκριμένο χαρακτικό, μια άποψη της Πάρου, ανήκει προφανώς στην πρώτη κατηγορία. Εικονίζεται ένα μικρό κυκλαδίτικο σοκάκι, με τα χαρακτηριστικά λευκά σπίτια και τον πλακόστρωτο δρόμο. Η τεχνική της τονικής οξυγραφίας που έχει χρησιμοποιήσει εδώ ο καλλιτέχνης, του επιτρέπει να δώσει μια ποικιλία τονικών διαβαθμίσεων στο τύπωμά του, έτσι που το αποτέλεσμα να θυμίζει ζωγραφική με μολύβι και με μελάνι. Εκμεταλλεύεται λοιπόν, τις σκιές, τις μεταπτώσεις του φωτός αλλά και την καθαρή φόρμα της κυκλαδίτικης αρχιτεκτονικής, για να δώσει, με το προσεκτικό και ακριβές σχέδιό του, μια γραφική εικόνα του αιγαιακού νησιού. Ζωγράφοι όπως ο Κωνσταντίνος Μαλέας, ο Νίκος Λύτρας, ο Λυκούργος Κογεβίνας ανακάλυψαν το τοπίο του Αιγαίου ήδη από τις αρχές του 20ού αιώνα. Στον απόηχο της Μικρασιατικής Καταστροφής, το Αιγαίο μετατράπηκε σε μυθικό τόπο και κοιτίδα του ελληνικού πολιτισμού (βλ. το έργο του Στέρη) και ολοένα και περισσότεροι καλλιτέχνες στέφονταν για έμπνευση κυρίως στις Κυκλάδες, που με τη γεωμετρική τους προοπτική αποτελούσαν γοητευτικό θέμα. Ο Θεοδωρόπουλος ειδικά, ενδιαφέρθηκε για το κυκλαδίτικο τοπίο από τα τέλη της δεκαετίας του 1930, ωστόσο μετά τον Πόλεμο, τέτοια θέματα πλήθυναν στο έργο του, ιδίως από τα νησιά της Πάρου και της Σαντορίνης.
(EL)
.png){kind=logo}
1 JPEG
