Το Διδασκαλείο Κρήτης στο Ηράκλειο είχε στην κατοχή του πλήθος εποπτικών διδακτικών μέσων (εποπτικό υλικό και σχολικός εξοπλισμός) που χρησιμοποιούνταν κατά την εκπαιδευτική λειτουργία του. Τα μέσα αυτά αποτελούσαν ένα σημαντικό μέρος της κινητής περιουσίας του ιδρύματος, όπως προκύπτει και από την υπηρεσιακή αλληλογραφία του Διδασκαλείου. Το υλικό και ο εξοπλισμός αυτός διακρίνονται στις ακόλουθες κατηγορίες: α. Σχολικές Εικόνες. β. Σχολικοί Χάρτες. γ. Κεντήματα Διδασκαλείου. δ. Σχολικά έπιπλα. ε. Ποικίλα Αντικείμενα συλλογών και σχολικού εξοπλισμού. στ. Φωτογραφίες μαθητών/ τριών και διδακτικού προσωπικού. στ. Εποπτικό υλικό μαθημάτων φυσικών επιστημών. ζ. Γραφική ύλη.
Η κατηγορία «Ποικίλα αντικείμενα» περιλαμβάνει πλήθος από αντικείμενα, ένα από τα οποία είναι το κουδούνι, με το οποίο συνδέθηκε η λειτουργία του Διδασκαλείου Κρήτης, όπως και των Πρότυπων Δημοτικών του Διδασκαλείου. Το κουδούνι ειδοποιούσε τους/τις σπουδαστές/τριες για την έναρξη και λήξη των μαθημάτων και των διαλειμμάτων. Από τα πρώτα σχολικά κουδούνια ήταν το ξυλοσήμαντρο του μοναστηριού και αργότερα το σήμαντρο της εκκλησίας. Σταδιακά τα σχολεία άρχισαν να αποκτούν τα δικά τους χειροκίνητα κουδούνια. Στο αρχείο του Διδασκαλείου εντοπίστηκαν δύο κατηγορίες σχολικών κουδουνιών: α) τα σήμαντρα και β) τα χειροκίνητα κουδούνια.
Το συγκεκριμένο κουδούνι ανήκει στην κατηγορία «Σήμαντρα». Πρόκειται για μια χάλκινη καμπάνα, στην επιγραφή της οποίας αναγράφεται στην οθωμανική τουρκική γλώσσα ο δωρητής και η χρονολογία αφιέρωσης. Δωρίστηκε από τον Γιουσούφ Πασά, τρισέγγονο του Χατζή Μουσά Πασά το 1780/81 (1195 έτος Εγίρας). Είναι πιθανό ότι ο τελευταίος ήταν ο Καρά Μουσά Πασάς, διοικητής του Ρεθύμνου κατά τη δεκαετία του 1680, ο οποίος είχε ιδρύσει ένα σωζόμενο και σήμερα τζαμί στην ανατολική άκρη της πόλης του Ρεθύμνου, στο τέλος της σημερινής οδού Αρκαδίου. Ο Πασάς πέθανε το 1692 και ετάφη στον ίδιο χώρο, στο μικρό μαυσωλείο (τουρμπέ) που σώζεται και σήμερα ημικατεστραμμένο στην αυλή του τζαμιού. Η καμπάνα είναι πιθανό ότι αποτελούσε αφιέρωμα στο τζαμί. Το αντικείμενο αυτό χρησιμοποιήθηκε αργότερα ως σχολικό κουδούνι.
(EL)
The Didaskaleion of Crete in Heraklion had in its possession a number of visual aiding teaching materials (visual material and school equipment) that were used during its educational function. These materials constituted an important part of the movable property of the institution, as it can be seen from the official correspondence of the Didaskaleion. This material and equipment are divided into the following categories: a. School pictures. b. School maps. c. Embroidery of the Didaskaleion. d. School furniture. e. Various items of collections and school equipment. f. Photographs of students and teaching staff. f. Aiding material for natural science courses. g. Stationery.
The category "Various objects" includes a number of objects, one of which is the bell, with which the operation of the Didaskaleion of Crete was connected, as well as of the Standard Primary Schools of the Didaskaleion. The bell alerted students to the start and end of classes and breaks. The wooden bell of the monastery and later the bell of the church constituted the first school bells. Gradually schools began to acquire their own hand bells. Two categories of school bells were identified in the Didaskaleion archive: a) the church type bells and b) the manual bells.
This particular bell belongs to the "Church type bells" category. It is a bronze bell, on the inscription of which the donor and the dedication date are written in Ottoman Turkish. It was donated by Yusuf Pasha, great-grandson of Hatzi Moussa Pasha in 1780/81 (1195 year of Egira). It is possible that the latter was Kara Moussa Pasha, governor of Rethymno in the 1680s, who had founded a mosque still preserved today on the eastern edge of the city of Rethymno, at the end of today's Arkadiou Street. Pasha died in 1692 and was buried in the same place, in the small mausoleum (turbe) that is preserved (semi-destroyed) today in the courtyard of the mosque. The bell is likely to have been a tribute to the mosque. This object was later used as a school bell.
(EN)
Le Didaskalio (École pour la formation des enseignants) de Crète à Héraklion disposait de plusieurs moyens et supports d’enseignement (matériel et équipement scolaires) qui étaient utilisés pour sa fonction éducative. Ces moyens et supports constituaient une partie importante des biens mobiliers de cette institution, ce qui ressort, entre autres, de l’étude de la correspondance officielle de Didaskalio. En ce qui concerne son matériel et son équipement, on distingue les catégories suivantes : a. Images scolaires, b. Cartes scolaires. c. Broderies de Didaskalio, d. Meubles scolaires, e. Divers objets des collections et de l’équipement scolaire, f. Photos des étudiant(e)s et du personnel enseignant, g. Outils d’enseignements pour les cours des sciences naturelles, h. Fournitures scolaires.
La catégorie «Divers objets» contient un grand nombre d’objet, un d’entre eux est la cloche, à laquelle est associé le fonctionnement de Didaskalio (École pour la formation des enseignants) de Crète et des «Écoles Élémentaires Modèles» (Protipa dimotika scholia) rattachées à Didaskalio. La cloche avertissait les élèves du début et de la fin des cours, ainsi que de la récréation. Parmi les premières cloches scolaires on avait le simandre en bois des monastères et plus tard le simandre de l’église. Progressivement les écoles ont commencé à avoir leurs propres cloches manuelles. Dans les archives de Didaskalio, on a identifié deux catégories de cloches scolaires : a) les simandreset b) les cloches manuelles.
La cloche présentée ici fait partie de la catégorie «Les simandres». Il s’agit d’une cloche en cuivre, sur la notice il estindiqué, en langue ottomane turque, le donateur ainsi que l’année de la donation. La cloche était offerte par Yusuf Pascha, arrière petit-enfant de Chatzi Moussa Pashaen 1780/81 (année d’Hégire). Il est probable que ce dernier soit le Kara Moussa Pasha, gouverneur de Réthymnon pendant les années 1680, qui avait créé une mosquée conservée jusqu’ aujourd’hui, laquelle se retrouve dans le côté est de la ville de Réthymnon, au bout de la rue Arkadiou. Pascha est mort en 1692 et a été enterré au petit mausolée («turbé» en turc) conservé jusqu’ aujourd’hui, mais à moitié détruite, dans la cour de la mosquée. Il est probable que la cloche présentée ici soit une sorte d’offrande offerte à la mosquée. Cet objet a été utilisé plus tard comme cloche scolaire.
(FR)
1 GLTF_3D_MODEL_BINARY
