Στο «Φθινοπωρινό τοπίο», ο Γιολδάσης ακολουθεί το νήμα των κατακτήσεων των Γάλλων ζωγράφων της υπαίθρου του 19ου αιώνα και κυρίως του Jean-Francois Millet (1814-1875), ως προς τη γεμάτη λυρισμό και γαλήνη απόδοση του φυσικού τοπίου. Πρόκειται ίσως για κάποια πλαγιά του γραφικού χωριού Ρούσο, κοντά στην Καρδίτσα που, όπως αναφέρει ο ίδιος ο ζωγράφος «είχε μία πληρότητα για μένα, είχε την αρμονική σύνταξη όλων των στοιχείων που ενδιέφεραν». Λιτά, σχηματοποιημένα επίπεδα αναπτύσσονται σε αρμονικές παράλληλες, δίνοντας στον μικρών διαστάσεων πίνακα μία έντεχνη προοπτική. Το χρώμα, είτε απλωμένο σε πλατιές οριζόντιες πινελιές, είτε σε πλούσια κοκκιδωτά στίγματα, αποτυπώνει τη θαλερότητα της φύσης κατά τους φθινοπωρινούς μήνες.
(EL)
1 JPEG
