Ένα από τα γνωστότερα γεφύρια της θεσσαλικής γης, το γεφύρι της Πόρτα Παναγιάς στα Τρίκαλα, ελκύει στην περίπτωση αυτή το ενδιαφέρον του ζωγράφου. Η σύνθεση διαρθρώνεται με βάση τη μεγάλη καμάρα του πέτρινου γεφυριού που αναπτύσσεται τολμηρά σε διαγώνια διάταξη. Η φύση για άλλη μια φορά αναδεικνύεται σε ουσιαστικό πρωταγωνιστή, καθώς οι δύο μικροσκοπικές μορφές των γυναικών στο πρώτο επίπεδο, χρησιμεύουν μόνο για να τονίσουν περισσότερο τον τεράστιο όγκο του γεφυριού. Το χρώμα απλώνεται σε πλούσιες επάλληλες στρώσεις κατά τα πρότυπα του Ιμπρεσιονισμού, ενώ η χρωματική απόδοση της σκιάς και στις δύο πλευρές της γέφυρας ανακαλεί στη μνήμη αντίστοιχες τοπιογραφικές προσπάθειες του Κωνσταντίνου Μαλέα.
(EL)