Το έργο εντάσσεται σε μια πνευματική προσπάθεια επιβεβαίωσης της συνέχειας του ελληνισμού του
τελευταίου τετάρτου του 19ου αιώνα και των αρχών του 20ου, όταν καλλιτέχνες, ο καθένας με
αφετηρία το προσωπικό του ύφος, στρέφονται προς τα ήθη και τα έθιμα της λαϊκής παράδοσης, τα
οποία θεωρήθηκε ότι αποτελούν έκφραση της γνήσιας ελληνικής ζωής, σε μια εποχή που κρίσιμα
εθνικά θέματα βρίσκονταν σε εξέλιξη (Μακεδονικό, Κρητικό, Βαλκανικοί). Μέσω της στροφής τους
στη λαϊκή παράδοση, χρησιμοποιήθηκαν εκφραστικά μέσα που οι καλλιτέχνες πίστευαν ότι θα
οδηγούσαν σε επίκαιρη έκφραση. Παρόλα αυτά, σε κάποιες περιπτώσεις, το εξιδανικευμένο
αποτέλεσμα δεν αρκεί για να δικαιωθούν οι προθέσεις του καλλιτέχνη (βλ., επί παραδείγματι και «Το
κερί της βλάχας», Γ. Ιακωβίδη-1898). Έτσι και στο έργο του Μαθιόπουλου, αν και διαφοροποιείται από την συνήθη προσωπική γραφή του καλλιτέχνη εξαιτίας μιας ενδυματολογικής λεπτομέρειας στον κεφαλόδεσμο της εικονιζόμενης που παραπέμπει σε παραδοσιακή γυναικεία ενδυμασία του ελληνικού λαϊκού πολιτισμού, στη σύνθεση κυριαρχεί αστικός αέρας: η εξευρωπαϊσμένη ενδυμασία, το αραχνοΰφαντο πέπλο γύρω από το κεφάλι και το στιλπνό ύφασμα του κομψού ενδύματος ελάχιστα παραπέμπουν σε παραδοσιακή φορεσιά. Η διακριτική παρουσία των λουλουδιών στο φόντο και, κυρίως, το εξεζητημένο ύφος του μοντέλου, συμβάλλουν στη δημιουργία, τελικά, μιας εξιδανικευμένης, δυτικής προσωπογραφίας.
*Η εύρυθμη και αδιάλειπτη λειτουργία των διαδικτυακών διευθύνσεων των συλλογών (ψηφιακό αρχείο, καρτέλα τεκμηρίου στο αποθετήριο) είναι αποκλειστική ευθύνη των φορέων περιεχομένου.
1 JPEG
