Φορέας προστασίας: Εφορεία Αρχαιοτήτων Καβάλας
(EL)
Επιτύμβιο ναόσχημο μνημείο. Ο ναΐσκος είναι λαξευμένος από ένα μοναδικό κομμάτι μαρμάρου. Το μνημείο σώζεται σχεδόν ολόκληρο πλην της ράχης του, από την οποία διατηρείται πολύ μικρό μόνο τμήμα. Συμπληρωμένες είναι οι βαθμίδες της κρηπίδας, το δεξιό άκρο του επιστυλίου με το κιονόκρανο, τμήματα των κορμών των κιόνων και ολόκληρη η βάση του αριστερού κίονα, καθώς και τμήματα από τις δάδες με τα φίδια. Έντονα αποκρουσμένα είναι το κεντρικό ακρωτήριο και το δεξιό γείσο του αετώματος. Πρόκειται για ένα ταφικό μνημείο στη μορφή πρόστυλου ιωνικού ναΐσκου. Φέρει στην πρόσοψη δύο αρράβδωτους, μονόλιθους ιωνικούς κίονες, που πατούν σε βάσεις αττικού τύπου και στηρίζουν ιωνικό θριγκό. Στην εσωτερική πλευρά των κιόνων υψώνονται δάδες, γύρω από τις οποίες ελίσσονται φίδια. Ακρωτήρια κοσμούν το αέτωμα και την οπίσθια όψη του μνημείου. Το τύμπανο του μνημείου φέρει γενειοφόρο προτομή ανδρός, ως τη γένεση των ώμων, σε χαμηλό ανάγλυφο. Το πρόσωπο είναι στρόγγυλο, με μεγάλα αμυγδαλωτά μάτια, η ίριδα και η κόρη των οποίων αποδίδονται με ελαφρά εγχάραξη, με τοξωτά φρύδια και σαρκώδη χείλη. Οι βόστρυχοι των μαλλιών είναι πυκνοί και σχηματίζουν πλατύ στεφάνι γύρω από το μέτωπο. Το γένι είναι κοντό. Στον λαιμό φέρει περίπατο σε μορφή μηνίσκου (lunula). Στο κέντρο του ναΐσκου θα ήταν στημένο το άγαλμα του νεκρού, μη σωζόμενο σήμερα. Ο Δαμάσκος αναφέρει, πως το μνημείο χρονολογήθηκε από την Ιωακειμίδου Χρυσούλα στο 140 μ.Χ. Διαπιστώθηκε η τυπολογική συνάφεια με αντίστοιχα αττικά επιτύμβια μνημεία των υστεροκλασικών χρόνων, ο τύπος των οποίων θα επιβίωσε και μεταγενέστερα στη Μακεδονία και αλλού. Η ίδια, λαμβάνοντας υπόψη μια λεπτομέρεια στο άνω τμήμα της αριστερής δάδας, που θυμίζει αιγυπτιάζον κιονόκρανο, έκανε συσχετισμό με τη λατρεία της Ίσιδας, καθώς και το γεγονός ότι η μορφή φέρει περίαπτο με τη μορφή μηνίσκου, χαρακτηριστικό σύμβολο της θεάς. Τα παραπάνω στοιχεία μαζί με επιγραφικές μαρτυρίες από την περιοχή, έκαναν την Ιωακειμίδου να καταλήξει στην πολύ πιθανή υπόθεση ότι το μνημείο θα ήταν αφιερωμένο σε ιερέα της θεάς, το όνομα του οποίου, Lucius Titonius Suavis, μαρτυρείται επιγραφικά. Μάρμαρο λευκό με γκριζωπό υπόβαθρο, με μεσαίου μεγέθους κόκκους.
(EL)
Archaeological Service / Museum: Ephorate of Antiquities of Kavala - Thasos
(EN)
Οικισμός
1 JPEG