Κι ακριβώς τότε, με τον πρώτο κιόλας χρόνο της Επαναστάσεως, κατά το 1821, οι Μπαρμπιτσιώτες, παροτρυνόμενοι από τον καπετάνιο τους, ο οποίος με θαυμαστή διορατικότητα πρόβλεψε την επικράτησι της Επαναστάσεως και την ανάγκη κατόπιν της αποκαταστάσεως των ελευθέρων πια Ελλήνων, κατέβηκαν στον κάμπο του Μυστρά, δηλαδή την κοιλάδα του Ευρώτα κι έπιασαν την περιοχή της σημερινής Σκούρας, με τον σκοπό να εγκατασταθούν σ' αυτή την εύφορη πεδιάδα, μόλις θα τελείωνε η Επανάστασις και θ' απελευθερωνόταν η Πατρίδα. Στην περιοχή αυτή υπήρχαν δύο μικροί συνοικισμοί τότε, που κατοικούσαν ραγιάδες, σέμπροι και κολλήγοι των Τούρκων, για να δουλεύουν στα εύφορα χωράφια, που τα είχαν οι Τούρκοι φυσικά. Οι συνοικισμοί αυτοί ήταν η Σκούρα και του Φλόκα. Αλλά, με την κήρυξι της Επαναστάσεως, οι Τούρκοι, όπως είναι γνωστό, εγκατέλειψαν τα τσιφλίκια τους κι έτρεξαν να κρυφτούν στα Κάστρα του Μυστρά, της Μονεμβασίας και, κυρίως, στην Τρίπολι. Τότε, λοιπόν, οι Μπαρμπιτσιώτες, έπιασαν την εγκαταλειμμένη από τους Τούρκους περιοχή της Σκούρας και Φλόκα κι όταν τελείωσε η Επανάστασι, ήρθαν με τον Καπετάνιο τους κι εγκαταστάθηκαν στη Σκούρα, ενώ του Φλόκα την κατεδάφισαν και στην περιοχή της, που φυτεύθηκαν κατόπιν αμπέλια, φαίνονται και σήμερα σε πολλά σημεία σωροί με πέτρες από τα γκρεμισμένα χαμόσπιτα των ραγιάδων, που τους λέμε σήμερα "οβολιούς". Δε εγκατέλειψαν όμως τη Μπαρμπίτσα τους οι Μπαρμπιτσιώτες. Περνούσαν το χειμώνα τους στην πεδινή κι εύφορη Σκούρα, παραχειμάζοντας με τα κοπάδια τους, ενώ την άνοιξι και το καλοκαίρι ανέβαιναν στην ορεινή και υγιεινή Μπαρμπίτσα, για να βοσκήσουν τα κοπάδια τους στο βουνό και να γλυτώσουν κι οι ίδιοι από τα κουνούπια και την ελονοσία.
(EL)
Οικισμός
