Διηγούνται περί του αποθανόντος Τρ. ότι, από μικρό παιδί κοιμόταν πάντα έξω μοναχός. Εκεί οι νεράϊδες τον είχαν κάνει δικό τους και χόρευαν μαζί του στις ρεματιές. Τον είχαν μάθει να παίζη στη λύρα του διαβολικούς σκοπούς. Διαλεγόντουσαν λέει τα μεσάνυχτα στη ρεματιά καμμιά δεκαριά γυναίκες με πλεγμένα στεφάνια στα μαλλιά τους από κλάδους αμπελιού. Έστρωναν κάτω κι άλλα κλαδιά και πάνω σ’ αυτά έστηναν λιγερό κι ανάλαφρο χορό. Και ο Τρ. τους έπαιζε τη λύρα μέχρι πούκραζε κι ο τελευταίος πετεινός. Οι άλλοι χωρικοί ισχυρίζονται ότι εύρισκαν την άλλη μέρα σε κείνο το μέρος τα κλαδιά και τη χορευταριά.
