1. Αρχική σελίδα
  2. Αναζήτηση τεκμηρίων

Όλα όμως αυτά [τα οποία αναφέρονται στις σελ. 2- 7] τα κάνουν [οι καλικάντζαροι] εως ότου είναι νύχτα και προτού λαλήση ο μαύρος πετεινός. Για τούτο λέγεται το εξής : Είπε φαίνεται ο αρχηγός τους : ‘’Λάλησ’ ο άρπρος (πετεινός). – Κάτσε ν κάτσουμε , απάντησαν οι άλλοι. –Λάλησ’ ο κόκκινος ! – Εδώ είμαστ’ ακόμα. –Λάλησ’ ο μαύρος! –Φορτώστε να φορτώσουμε. Από αυτό μπορούμε να καταλάβουμε πόσο φοβούνται από το φώς της ημέρας. Την ημέρα κάθονται μέσα σε σπηλιές, σε ρέματα, και αποφεύγουν τους ανθρώπους. Μόλις νυχτώση βγαίνουν από τις κρύπτες και ξεκινούν για τα χωριά. Εντελώς απαλλάσσονται οι άνθρωποι στις 6 Ιανουαρίου όταν γίνεται ο μεγάλος αγιασμός. Τότε όταν οι ιερείς όταν γίνεται ο μεγάλος αγιασμός. Τότε όταν οι ιερείς ραντίζουν τα σπίτια, οι καλικάντζαροι εξαφανίζονται αμέσως και φεύγουν να κρυφτούν κάτω από τη γή όπου θα αρχίσουν να πριονίζουν την κολώνα, που στηρίζεται η γή.

Όλα όμως αυτά [τα οποία αναφέρονται στις σελ. 2- 7] τα κάνουν [οι καλικάντζαροι] εως ότου είναι νύχτα και προτού λαλήση ο μαύρος πετεινός. Για τούτο λέγεται το εξής : Είπε φαίνεται ο αρχηγός τους : ‘’Λάλησ’ ο άρπρος (πετεινός). – Κάτσε ν κάτσουμε , απάντησαν οι άλλοι. –Λάλησ’ ο κόκκινος ! – Εδώ είμαστ’ ακόμα. –Λάλησ’ ο μαύρος! –Φορτώστε να φορτώσουμε. Από αυτό μπορούμε να καταλάβουμε πόσο φοβούνται από το φώς της ημέρας. Την ημέρα κάθονται μέσα σε σπηλιές, σε ρέματα, και αποφεύγουν τους ανθρώπους. Μόλις νυχτώση βγαίνουν από τις κρύπτες και ξεκινούν για τα χωριά. Εντελώς απαλλάσσονται οι άνθρωποι στις 6 Ιανουαρίου όταν γίνεται ο μεγάλος αγιασμός. Τότε όταν οι ιερείς όταν γίνεται ο μεγάλος αγιασμός. Τότε όταν οι ιερείς ραντίζουν τα σπίτια, οι καλικάντζαροι εξαφανίζονται αμέσως και φεύγουν να κρυφτούν κάτω από τη γή όπου θα αρχίσουν να πριονίζουν την κολώνα, που στηρίζεται η γή.

φορέας

Ακαδημία Αθηνών

Ακαδημία Αθηνών

συλλογή

Αρχείο Παροιμιών και Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας (ΚΕΕΛ)

Αρχείο Παροιμιών και Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας (ΚΕΕΛ)

δείτε την πρωτότυπη σελίδα τεκμηρίου
στον ιστότοπο του αποθετηρίου του φορέα για περισσότερες πληροφορίες και για να δείτε το ψηφιακό αρχείο του τεκμηρίου*
χρησιμοποιήστε
το ψηφιακό αρχείο ή την εικόνα προεπισκόπησης σύμφωνα με την άδεια χρήσης :
CC BY-NC-ND 4.0 GR
Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα
CC_BY_NC_ND



Όλα όμως αυτά [τα οποία αναφέρονται στις σελ. 2- 7] τα κάνουν [οι καλικάντζαροι] εως ότου είναι νύχτα και προτού λαλήση ο μαύρος πετεινός. Για τούτο λέγεται το εξής : Είπε φαίνεται ο αρχηγός τους : ‘’Λάλησ’ ο άρπρος (πετεινός). – Κάτσε ν κάτσουμε , απάντησαν οι άλλοι. –Λάλησ’ ο κόκκινος ! – Εδώ είμαστ’ ακόμα. –Λάλησ’ ο μαύρος! –Φορτώστε να φορτώσουμε. Από αυτό μπορούμε να καταλάβουμε πόσο φοβούνται από το φώς της ημέρας. Την ημέρα κάθονται μέσα σε σπηλιές, σε ρέματα, και αποφεύγουν τους ανθρώπους. Μόλις νυχτώση βγαίνουν από τις κρύπτες και ξεκινούν για τα χωριά. Εντελώς απαλλάσσονται οι άνθρωποι στις 6 Ιανουαρίου όταν γίνεται ο μεγάλος αγιασμός. Τότε όταν οι ιερείς όταν γίνεται ο μεγάλος αγιασμός. Τότε όταν οι ιερείς ραντίζουν τα σπίτια, οι καλικάντζαροι εξαφανίζονται αμέσως και φεύγουν να κρυφτούν κάτω από τη γή όπου θα αρχίσουν να πριονίζουν την κολώνα, που στηρίζεται η γή. (EL)
Θεοδώρου, Σάββας
Όλα όμως αυτά [τα οποία αναφέρονται στις σελ. 2- 7] τα κάνουν [οι καλικάντζαροι] εως ότου είναι νύχτα και προτού λαλήση ο μαύρος πετεινός. Για τούτο λέγεται το εξής : Είπε φαίνεται ο αρχηγός τους : ‘’Λάλησ’ ο άρπρος (πετεινός). – Κάτσε ν κάτσουμε , απάντησαν οι άλλοι. –Λάλησ’ ο κόκκινος ! – Εδώ είμαστ’ ακόμα. –Λάλησ’ ο μαύρος! –Φορτώστε να φορτώσουμε. Από αυτό μπορούμε να καταλάβουμε πόσο φοβούνται από το φώς της ημέρας. Την ημέρα κάθονται μέσα σε σπηλιές, σε ρέματα, και αποφεύγουν τους ανθρώπους. Μόλις νυχτώση βγαίνουν από τις κρύπτες και ξεκινούν για τα χωριά. Εντελώς απαλλάσσονται οι άνθρωποι στις 6 Ιανουαρίου όταν γίνεται ο μεγάλος αγιασμός. Τότε όταν οι ιερείς όταν γίνεται ο μεγάλος αγιασμός. Τότε όταν οι ιερείς ραντίζουν τα σπίτια, οι καλικάντζαροι εξαφανίζονται αμέσως και φεύγουν να κρυφτούν κάτω από τη γή όπου θα αρχίσουν να πριονίζουν την κολώνα, που στηρίζεται η γή. (EL)
Παράδοση (EL)
Ηπειρος, Μονοδένδρι (EL)
1951
2266
Λ. Α. αρ. 2266, σελ. 8, Σάββα Θεοδώρου, Μονοδένδρι Ηπείρου, 1951
Ελληνική γλώσσα
Κείμενο
Ακαδημία Αθηνών
Αρχείο Παροιμιών και Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας (ΚΕΕΛ)
Παραδόσεις



*Η εύρυθμη και αδιάλειπτη λειτουργία των διαδικτυακών διευθύνσεων των συλλογών (ψηφιακό αρχείο, καρτέλα τεκμηρίου στο αποθετήριο) είναι αποκλειστική ευθύνη των φορέων περιεχομένου.