Μια φορά ο αφέντης ο Χριστός, καθώς πήγαινε με τους Αγίους Αποστόλουε, πέρασε από ένα μέρος και βρήκε ένα ζωγολάτη κι έκανε ζευγάρι. Ο γέρος, καθώς έκανε ζυγάρι, δεν τα γύριζε τα βώδια, καθώς τα γυρίζουνε τώρα, παρά πήγαινε το άκρος του χωραφιού και τα ξέζεχνε κι ύστερα πήγαινε στο άλλο άκρος και πάλι τα ξέζεχνε . Μόλις τον είδε ο αφέντης ο Χριστός, του λέει :-Γέροντα μου, μην ξεζίχνης τα βώδια κι εγώ θα στα γυρ΄λισω. Έπιασε λοιπόν και του τα γύρισε και του λέει: -Έτσι θα τα γυρίζης πέρα και δώθενε και θα κάνης χωράφι αρκετό, όχι να τα ζεζέχνης από δώθε και να τα ζέχνης από κείθυ. Στάθηκε κι έκαμε δυό-τρία-τέσσερα αυλάκια, κι έφυγε ο αφέντης ο Χριστός.Πέρασε κι από την ανυφ΄παντρα που ευφαινε και δεν ήξερε να σταυρώσει την κλωστ, παρά την έκοβε και την επέρναγε από το άλλο μέρος. Στέκεται και της λέει : -Όχι να υφαίνης και να το κόβης, παρά να πατάς με τα’άλλο σου πόδι τα ποδαρικά και να γυρίζης τη σαίτα να ξαναρίχνης. Στάθηκε λοιπόν και της έδειξε να υφάνη, όπως υφαίνουμε τώρα κανονικά. Το απόγεμα που γύρισε, πέρασε πάλ’από τον γέροντα, μα επέρασε αλλοιώτικα, έτσι που δεν έμοιαζε όπως την πρώτη φορά. Στέκεται μπροστά του και του λέει: -Βλέπω, γέροντά μου, νάκαμες άπειρο χωράφι. Του λέει ο γέρος ο κακομοίρης: -Άχ, κάποιος ευλογημένος πέρασε, που νάχη την ευχή του Θεού και της Παναγίας, και μούδειξε κι έκανα κάμποσο χωράφι και μήτε και κούρασι μεγάλη έλαβα, όπως ελάβαινα άλλοτε κι εγώ και τα βόιδα μου. Πέρασε κι από την γυναίκα την ανυφάντρα και της λέει : -Κάτι γλείπω ωραίο πανί και πολύ ύφανες. Ποιος σ’ορμήνεψε; Του λέει: -Ατουλα μου μη απατούλα μου. –Άιντε, της λέει ο Χριστός, το καζάντι τω γυναικώνε νάναι από κάτω την αμασκάλη τους, όσα να ξεδουλέψουσι νάναι τόσα, που να φτάνη από κάτω την αμασκάλη να το βάνουνε, όχι σαν τους άντρες που με τη δούλεψη τους παίρνουνε και σπίτια και χωράφια.
(EL)
Ruin
