Στο Βραχάσι, μικρή παιδί μου, ήτον ένας κακαθρωπισμένος, που τον ελέγανε τόρα. Ήκουγα το κι εγώ τοις μακαρίτισσας τοις μάννας μου, δεν το ‘φταξα. Κάθα που ‘θελα βραδιάσει, ήθελα σκωθή από το μνήμα ντου να πάη στα σπίθια των ανθρώπων να τως τα κάμη χουμά κουτάλια. Πρήμα δεν τως ήφηνε στον τόπο ντως. Όλα τως τα ‘βανε στη μέση. Ήθελε κείνος να κατεβή και στο χωριό μας, μα δεν τον εφήνανε τα ξωμονάστηρά μας, γιατί είναι στσι τέσσερεις μπάντες του χωριού και κάνουνε σταυρό ο άγιος Βασίλης με την αγιάν Παρασκή κι ο άγιος Κωσταντίνος με την Παναγία την Κεραγωνιώτισσα κάνουν το σταυρό. Κάθ’αργά πρίν να σαραντίση, ήθελα προλάβει απου το ‘’Σελή’’να φωνιάζη στσι Λαπιδιανούς : Ε, Λατσιδιανοί, πότε να σαραντίσω, να διπλοσαραντήσω, να κατέβω στον κάμπο να σπείρω, να θερίσω να κουτσοκεφαλίσω. Μα σαν εσαράντησε τα ‘βρηκε σκούρα. Πήγε κεινος, να κατεβή, μα οι-γι-αγίοι μας δεν τον εφήκανε. Κι ίντα ‘κανε μόνο; Επρόβαιρνε στο ‘’Σελή’’κι εφώνιαζε : Ίντα να σασε κάμω, Λατσιδιανοί, που ‘ν’ ο Βασίλης κι η Μαργιά κι από πέρα, ο Κωσταντής κι η νυλούλα η Παρασκευή, αλλιώς ήθελα κατεβώ στον κάμπο, να θερίσω ,να κεφαλίσω Κειουσά εφοβούντονε ο Τόρας και για κεινο να γλυτώσαμε, αλλιώς δεν τα κατέχω τα υστερνά μας. Είχαν του και τραγούδι βγαρμένο: Εδά ‘ρχεται ο Τόρας και βαστά και την Τορτόρα Σύρνει και την Ανελίνα κι ακολουθά τη βιτσοπούλα και κολά τσης Δοξανούλας. [ τόρας=τάφος, κουτάλια=άνω κάτω, κατεβή=το Βραχάσι χωριό Μεραμβέλλου είναι υψηλότερα από το χωριό Λατσίδα, Κεραγωνιώτισσα=είναι τέσσαρα μοναστήρια έξω από το χωριό Λατσίδα, Τορτόρα=οζώδης ράβδος]
(EL)
