Mορφές στροβιλιζόμενες ή αιωρούμενες σ` ένα χώρο ασαφή, που μόνο κάποια αντικείμενα μπορούν να προσδιορίσουν, αποτελούν τη θεματογραφία των τελευταίων χρόνων του Σάμιου, μετά από μια μακρόχρονη θητεία σ` ένα είδος καθαρά ρεαλιστικής, σχεδόν φωτογραφικής απεικόνισης. Στην αρχή το ανθρώπινο σώμα, βαρύ και κουρασμένο, μέσα από μια περιστροφική γεμάτη τόλμη κίνηση, απεικονίζεται γεμάτο εκφραστικότητα και αισθαντικότητα, που οι γεμάτες παχιές γραμμές και η δυναμική αντίθεση ανοιχτών και σκούρων επιφανειών κάνουν περισσότερο έντονη. Aργότερα οι μορφές του, παρά τη συνεχιζόμενη σχεδιαστική τόλμη αποδίδονται περισσότερο στυλιστικά και διακρίνονται για μια αφοπλιστική εκλέπτυνση στη χρησιμοποίηση του χρώματος, που γίνεται πλέον λυρικό. Bαθύς γνώστης της ζωγραφικής παράδοσης του τόπου μας, από την απόδοση της σάρκας και των ενδυμάτων με το σκούρο προπλασμό και τη φωτεινή επιφάνεια των βυζαντινών, έως την επίπεδη και χωρίς φωτοσκιάσεις περιγραμμένη μορφή της αρχαιότητας, επιτείνει τη νοητική λειτουργία με το σχεδιασμό τίτλων-εννοιών πνευματικοποιώντας έτσι θέματα καθημερινά και απλοϊκά.
(EL)
1 JPEG
