δείτε την πρωτότυπη σελίδα τεκμηρίου στον ιστότοπο του αποθετηρίου του φορέα για περισσότερες πληροφορίες και για να δείτε το ψηφιακό αρχείο του τεκμηρίου*
χρησιμοποιήστε το ψηφιακό αρχείο ή την εικόνα προεπισκόπησης σύμφωνα με την άδεια χρήσης : Public Domain CC0
Ελεύθερο από Περιορισμούς Πνευματικής Ιδιοκτησίας
«Μ’ ενδιέφερε πάντα ο άνθρωπος και τα προβλήματά του, οι συνθήκες ζωής του και το κουράγιο του» έλεγε η χαράκτρια Βάσω Κατράκη (1909 ή 1914-1988) σε συνέντευξή της το 1977 αποτιμώντας τη μακρά διαδρομή της στην τέχνη. Αυτό το δέσιμό της με τον απλό άνθρωπο φαίνεται εντονότερα στα χαρακτικά που φιλοτέχνησε στις αρχές της δεκαετίας του 1950, δηλαδή λίγο μετά τη λήξη του Εμφυλίου Πολέμου. Πρόκειται για ξυλογραφίες που σχετίζονται με τη γενέτειρά της, το Αιτωλικό Μεσολογγίου, και ειδικότερα τοπία αλλά και σκηνές όπου πρωταγωνιστούν οι φτωχοί ψαράδες της λιμνοθάλασσας. Οι παραστάσεις Η φτωχή και ρέμπελη ζωή των ψαράδων και Μεροδούλι μεροφάι θα μπορούσαν να θεωρηθούν σαν ένα δίπτυχο. Στη συγκεκριμένη σύνθεση η Κατράκη απεικονίζει ένα κομμάτι του χωριού και συγκεκριμένα τη ζωή στην ξηρά: στο πρώτο επίπεδο γυναίκες ράβουν τα δίχτυα, πιο πίσω άντρες ετοιμάζονται να πάνε για ψάρεμα, μανάδες κρατούν μωρά παιδιά στην αγκαλιά, ενώ στα σκαλιά γυναίκες ξεψειρίζουν η μια την άλλη. Αποκαλύπτεται, έτσι, μπροστά στα μάτια του θεατή ανάγλυφα η φτώχια και οι δυσκολίες της ζωής των χωρικών, ο αγώνας για επιβίωση σε άθλιες συνθήκες. Η Κατράκη δουλεύει ένα θέμα κοινωνικού ρεαλισμού, το ύφος της όμως είναι μάλλον εξπρεσιονιστικό: αφύσικα ψιλόλιγνες φιγούρες, με μικρά κεφάλια και μακριά μέλη προοικονομούν τις μαύρες σιλουέτες που χαρακτήρισαν το έργο της στη δεκαετία του 1970. Όμως εδώ δεν έχουμε αλληγορίες και συμβολισμούς, αλλά τη σκληρή αλήθεια που αποκαλύπτεται χωρίς καμία εξιδανίκευση.
(EL)
*Η εύρυθμη και αδιάλειπτη λειτουργία των διαδικτυακών διευθύνσεων των συλλογών (ψηφιακό αρχείο, καρτέλα τεκμηρίου στο αποθετήριο) είναι αποκλειστική ευθύνη των φορέων περιεχομένου.
.png){kind=logo}
1 JPEG
