Περιγράφει την εσωτερική πολιτική κατάσταση ως απελπιστική, θεωρεί ότι το δημόσιο φρόνημα έχει μεταβληθεί αλλά ότι ο λαός δεν διαθέτει πολιτική ανατροφή και συναίσθηση των δικαιωμάτων του και ότι οι πολιτικοί που θα μπορούσαν να κάνουν τη διαφορά, δηλαδή οι Ζαΐμης, Ζαβιτσιάνος και Ευταξίας, δεν διαθέτουν θάρρος και διάπυρο πολιτικό φρόνημα. Αναφέρεται τέλος στη δημοκρατική κίνηση στην Αμερική και συμβουλεύει τον Ε.Βενιζέλο να μην υιοθετήσει ακόμα τη δημοκρατική ιδέα.
(EL)