Αναφέρει ότι κατά την επικοινωνία του με ανώτερους και κατώτερους αξιωματικούς στο Λαύριο, συμπέρανε ότι ο επαναστατικός στρατός αποβιβάστηκε στην Αττική χωρίς να γνωρίζει το σκοπό και ότι η επανάσταση ήταν έργο των αξιωματικών και όχι των στρατιωτών, οι οποίοι λόγω της σωματικής και ψυχικής τους κόπωσης αδιαφορούν για τον Κωνσταντίνο. Συμπληρώνει ότι, όσον αφορά το φρόνημα των πολιτών, η παραίτηση του Κωνσταντίνου δε δυσαρέστησε τους κωνσταντινικούς, αλλά επιθυμούν να τον χρησιμοποιήσουν ως σύμβολο αντιβενιζελικού αισθήματος. Επισημαίνει λοιπόν ότι υπάρχει μεταστροφή των Κωνσταντινικών αλλά όχι βενιζελικό ρεύμα και ότι οι εκλογές δεν προοιωνίζουν νίκη για το Κόμμα των Φιλελευθέρων αντίστοιχη της 11ης Μαρτίου ή της 31ης Μαΐου. Τέλος, εκθέτει τις οικονομικές ανάγκες που προκύπτουν για το Κόμμα των Φιλελευθέρων λόγω των εκλογών.
(EL)